________________
( एवं सप्पणयसरलमहुराई पुणो २ कलुणाई वयणाई जंपमाणी सा पावमग्गओ समण्णेइ पावहियया ८)
આ રીતે કુટિલ હદયવાળી તે રત્નદ્વીપ દેવતા વારંવાર નેહસહિત. સુખાર્થ બેધક મધુર અને કરૂણા-રસજનક વચને કહેતી માર્ગમાં તેને અનસરતી ચાલવા લાગી.
(तएणं से जिणराक्खिए चलमणे तेणेव भूमणरवेणं कण्णसुहमणोहरेणं तेहि य सप्पणयसरलमहुरमणिएहिं संजायपिणराए रयणदीवस्स देवयाए तीसे सुंदरथणजहण वयणकर-चरण-नयण-लावनख्व जाब णसिरि च दिव्वं सरभसउवगूहियाई विवोय विलसियाणि० य विहसिय सकडक्ख दिहि निस्ससिय मलिय उपललिय ठियगमण पणयखिज्जिय पासाइयाणि य सरमाणे रागमोहियमई अवसे कम्मवसगए अवयकावत्ति मग्गतो सविलियं) - ત્યાર પછી કાનને ગમતા અને મનને આકર્ષનારા ઘરેણાંઓના શબ્દોથી તેમજ પ્રણયના સરળ મધુર વચનથી જેને રાગભાવ બમણો વધી ગયો છે એવો તે જનરક્ષિત ચંચળ મનવાળા થઈ ગયા. તે રયણ દેવીનાં બંને સુંદર સ્તનનું, જઘનેનું, વદનનું બને હાથોનું, અને ચણાનું, લાવણ્યનું રૂપ તેમજ યૌવનનું, દિવ્યશ્રીનું, તેના સસંભ્રમકૃત આલિંગનેનું, વિશ્લેકનું, વિલ સોનું, હાસ્યનું, કટાક્ષયુક્ત દૃષ્ટિ વિક્ષેપનું, શ્વાસ મોચનનું, પુરૂષાભિલતિ મર્દનનું, ક્રીડા વિશેષ રૂપ ઉપલપિતેનું ભવને વગેરેમ રહેવા કરવાનું, તેની હંસ જેવી ગતિનું, તેના પ્રણયપૂર્ણ વચનનું કામકલહનું. તેની પ્રસન્નતાનું વારંવાર સ્મરણ કરતે કામરાગથી મહિત મતીવાળ થઈ ગયો. આ રીતે કામવશ થયેલ બિચારો જનરક્ષિત અશુભ કર્મની લપેટમાં આવીને માર્ગમાં ચાલતા ચાલતે તેની સામે વારંવાર લજજાયુક્ત થઈને જોવા લાગે. ( तएणं जिणरक्खियं समुपन्नकलुणभावं मच्चुगलस्थल्लणोल्लियमई अवयक्खंतं तहेव जक्खे य सेलए जाणिऊ ण सणियं२ उव्विहति नियग पिट्टाहि विगयसद्ध)
રયણ દેવીને માટે જેના મનમાં દયા ભાવ જન્મે છે એવા તે જીનરક્ષિતને-કે જેની મતિનું ગળું દબાવીને મૃત્યરૂપી રાક્ષસે ગળી જવા માટે પિતાના મેની સામે કરી લીધી છે-યણદેવીની તરફ વારંવાર જોતા જાણીને, તેના (યક્ષના) વચનોમાં અશ્રદ્ધાળુ થઈ ગયેલે સમજીને ધીમે ધીમે જીનરક્ષિતને યક્ષે પિતાની પીઠ ઉપરથી ફેંકી દીધે પટકી દીધે.
(तएणं सा रयणादीवदेवया निस्संसा कलुणं जिणरक्खियं सकलुसा सेलगपिट्टाहि ओवयंत दास ! मोसिति जपमाणी अप्पत्तं सागरसलिलं गेण्हिय बाहाहिं
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્રઃ ૦૨
૨૬૪
