________________
શક્ષક દ્વારા જ કા છોડના ઔર ચમર કા ભગવાન કે શરણ મેં આને કા
- નિરૂપણ
તpi સે સાંજે ઈત્યાદિ
સૂવાથ– (ત સે જ ર્વિરે તેવા ) દેવેન્દ્ર, દેવરાજ શકે, ( મારું બાર ગમનં સહુથ પુર્વ જહાં નિ સવા નિણામ) તેના તે અનિષ્ટથી લઈને અચિકર પર્વતના વિશેષણવાળાં, પૂર્વે કદી પણ ન સાંભળવામાં આવ્યા હોય એવા કઠોર શબ્દને સાંભળીને અને તેને સારી રીતે મનમાં ઉતારીને (ગા ) એજ સમયે અતિશય કે પાયમાન થયે. (નિમિત્તેમા ) bધથી ધુંવાં ફૂવાં થઈને તેણે (તિજિ મિ૬િ નિકા કાદ માં અહિં ગપુરનાં વં વાલી) કપાળમાં ત્રણ કરચલિયો પડે એવી રીતે ભ્રકુટિ ચડાવીને દેવેન્દ્ર દેવરાજ ચમકને આ પ્રમાણે પડકાર્યો-(૬ મો વન ! ત્રફુલ્લિા ! ગપુરराया ! अपत्थियात्थिया ! जाव हीणपुण्णचाउद्दसा ! अज्ज न भवसि, 7 દિ તે મુજથી રિપુ તવ સીદાસજીવન વ) અરે એ અસુરેન્દ્ર, અસુરરાજ ચમર! તને મરવાની ઈચ્છા થઈ લાગે છે. મને લાગે છે કે તું હીનપુણ્ય ચાતુર્દર્શિક છે. યાદ રાખ, આજ તારી ખેર નથી–આજ તું બચવાને નથી. આ પ્રમાણે કહીને તેણે પિતાના ઉત્તમ સિંહાસન પર બેઠા બેઠા જ વ્રજને હાથમાં ઉઠાવ્યું. (तं जलंतं, फुडतं, तडतडतं, उकासहस्साई विणिमुयमाणं, जालासहस्साई पमुंचमाणं, इंगालसहस्साई पविक्खिरमाणं२ फुलिंगजालामालसहस्सेहिं चक्खुવિક્ષેત્ર વિવિઘાઘ વ પ મi) અને તેણે જવલંત, શબ્દાયમાન, તડતડ
અવાજ કરતું, હજારે ઉલ્કાઓને છેડનારૂં, અગ્નિની હજાર વાળાઓ વરસાવનારૂ, હજારે અંગારાને વારંવાર વેરનારું, હજારે તણખાઓની માળાઓથી આંખને આંજી નાખનારું, (દુચાગરિવંત) અગ્નિના તેજ કરતાં પણ વધારે તેજથી પ્રદીપ્ત, ‘બળવેને સર્વાતિશાયી (સર્વથી અધિક) વેગવાળા, ( યુવણમા) વિકસિત પલાશપુષ્પના સમાન લાલ વર્ણવાળા, (મમાં મયંજર) અત્યંત ભયજનક અને ભયંકર, (વડ) વજને (ગણિ ગણુor TETV નિસર) અસુરેન્દ્ર, અસુરરાજ ચમરને મારવાને માટે છોડયું. (vvi જે ગરે ગાયા તે બાપ મયંવર ઘનમમg૬ માત્રથમ ) ત્યારે તે અસુરેન્દ્ર અસુરરાજ ચમરે તે જવલંતથી ભયંકર પર્યન્તના વિશેષણથી યુકત તે વજને પિતાની તરફ આવતું જોયું. (સા) તે વજને પિતાની તરફ આવતું જોઈને (શિયાર fiણા) તેણે તેની બન્ને આંખો મીંચી દીધી અને ત્યાંથી ભાગી જવાને વિચાર કર્યો. (લિયા)ને આ પ્રમાણે પણ અર્થ કરી શકાય-“વજને જોઈને એ શું છે એ
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૩
૧ ૨૬
