________________
રાખ. હે અપશ્યદર્શન ! (અસર્વજ્ઞની વાતમાં શ્રદ્ધા રાખનાર પુરુષ!) ઉપાર્જિત કરેલા મોહનીય કમને કારણે જેની દૃષ્ટિ પૂરે પૂરી વિરુદ્ધ થઈ ગઈ છે, તે પુરુષ સવજ્ઞક્ત આગમ પર શ્રદ્ધા રાખતો નથી. ૧૧ છે
ટીકાર્ય જે દેખી શકે છે તેને “પશ્ય” કહેવાય છે અને જે દેખી શકતા નથી તેને “અપશ્ય કહેવાય છે. અપશ્ય એટલે આંધળે. જે માણસ અપશ્ય (આંધળા) જેવો હોય છે તેને
અપશ્યવ” કહે છે. સૂત્રકાર કહે છે કે હે અપશ્યવત નાસ્તિક! કેવળજ્ઞાન અને કેવળદર્શન રૂપ પ્રકાશ દ્વારા સમસ્ત વસ્તુસમૂહને સદૈવ દેખનારા સર્વજ્ઞ દ્વારા પ્રણીત શા પર શ્રદ્ધા રાખ, અને પ્રત્યક્ષ વસ્તુને જ સ્વીકારવાને દુરાગ્રહ છોડી દે. એકલા પ્રત્યક્ષ પ્રમાણને જ સ્વીકાર કરવામાં આવે, તે પિતામહ, પ્રપિતામહ આદિ સંબંધી સમસ્ત વ્યવહારને લેપ થવાને પ્રસંગે ઉપસ્થિત થશે. હે અપશ્યદર્શન! (અસર્વસના દર્શનનો સ્વીકાર કરનાર હે નાસ્તિક !) આપ તે સ્વયં પ્રત્યક્ષદશી છે ! જે સર્વસના સિદ્ધાંત અનુસાર નહીં ચાલે અને આ પ્રકારના શાસ્ત્રને પ્રમાણે માનશો તો તમે કાર્ય અને અકાર્યના વિવેકથી વિહીન થઈ જવાને કારણે આંધળા જેવા થઈ જશો. પિતાના દ્વારા જ ઉપાર્જિત કરાયેલા મેહનીય કર્મના ઉદયને કારણે જેનું સમ્યક્ બોધ રૂપ દર્શન પૂર્ણ રૂપે અવરૂદ્ધ થઈ ગયું છે એ જિન ભગવાનને વચમાં શ્રદ્ધા નહીં રાખનાર પુરુષ સર્વજ્ઞપ્રણીત આગમને સ્વીકાર કરતા નથી, એવું અવશ્ય સમજી લે.
આ કથનને ભાવાર્થ એ છે કે-હે આંધળા સમાન નાસ્તિક! સર્વજ્ઞ દ્વારા પ્રતિપાદિત શાસ્ત્ર પર શ્રદ્ધા રાખ. અસર્વજ્ઞ પ્રતિપાદિત શાસ્ત્ર પ્રત્યે પક્ષપાત રાખનારા હે અપક્ષ્યદર્શન નાસ્તિક ! તું આ વાતને બરાબર સમજી લે કે ઉપાર્જિત કરેલા મેહનીય કર્મને કારણે જેની દષ્ટિ અવરુદ્ધ થઈ ગઈ છે, એવો પુરુષ જ સર્વજ્ઞપ્રરૂપિત આગમને સ્વીકાર કરતું નથી. ગાથા ૧૧
આગળ ઉપદેશ આપતા સૂત્રકાર કહે છે કે “સુર ” ઈત્યાદિ
શબ્દાર્થ–સુજી-સુથી દુઃખી જીવ “કુળ કુળ-કુનઃ પુનઃ વાર વાર “ગોહે-- મોઢ” અવિવેકને પ્રાપ્ત કરે છે ત્રિોજપૂar-ઢોકૂઝનમ્' અતઃ સાધુ પિતાની સ્તુતિ અને પૂજા હિંન્ન-નિતિ છેડી દે “g-gવમ્' આ પ્રકારે “દ-દિત જ્ઞાન વગેરેથી યુક્ત “સંગ- સાધુ પ્રદું-પ્રાણા' પ્રાણિઓને ‘ગાયતુલ્લે-- ગારમતુલ્યાઃ” પિતાના સમાન “વાણા-અધિપસ્થત જુવે. આ ૧૨ છે
-સૂત્રાર્થદુખી જીવે વાર વાર મેહને આધીન બને છે. સાધુઓએ શ્લેક-કલાધા (પ્રશંસા,
શ્રી સૂત્રકૃતાંગ સૂત્રઃ ૦૧
૨૩૯
