________________
कल्प
श्रीकल्प
सूत्रे ॥२६॥
मञ्जरी टीका
केवइया देवा उस्सुयत्तणेण मित्ते मोत्तण अग्गे चलिंसु। केवइया कहिंमु-भो भायरा ! चिहंतु चिटंतु अम्हेवि आगच्छामो। केवइया अग्गे अग्गे चलिउं विवायं कुणमाणे कर्हिसु-जं अज्ज पव्वदिणं वट्टइ, अओ तुण्ही चेव आगच्छंतु ।
एवं गगणमंडले गमणेण देवाणं सिरसि अइसंनिहीए चंदकिरणपडणेण निज्जरा अवि देवा जरामतोमिव सोभिंसु। देवमुद्धेसु ठिया तारा घडागारा लक्विजिसु, गलेसु य ता रयणगेवेज्जगाई पिव दीसिसु, देवसरीरेमु य ता सेयबिंदुणोच्च भासिंसु ||सू०६०॥
छाया-यस्मिन् समये च खलु देवाश्चलितास्तस्मिन् समये च खलु तत्र प्रवर्तमानैः नानाविधदिव्य-त्रुटित-शब्द-संनिनादैः घण्टानिनादैः तत्पतिध्वनिभिर्देवदेवीकलकलेश्च अखण्डमाकाशमण्डलं गुञ्जितमासीत् । तस्मिन् समये कोटिशो देवविमानविंशालमप्याकाशं सकीर्ण जातम् ।
तत्र खलु सिंहाऽऽकृतिविमानवासिनो देवा गजाऽऽकृतिविमानारूढान् देवान् अकथयन्-“भो भो
भगवदर्श
नार्थ
चलितानां देवानां वर्णनम्.
मूल का अर्थ--'जं समयं च णं इत्यादि । जिस समय देव रवाना हुए, उस समय वहा होने वाले विविध दिव्य वाद्यों के शब्दों की ध्वनि से, घंटाओं की ध्वनि से, और उस ध्वनि की प्रतिध्वनि से तथा देवों और देवियों के कलकल-नाद से सम्पूर्ण आकाशमंडल गूंज उठा। उस समय कोटि-कोटि देवविमानों से विशाल आकाश भी सँकड़ा जान पड़ने लगा।
वहाँ सिंहाकार (सिंह के समान आकृति वाले) विमानके वासी देव गजाकर-विमानों पर आरूढ़ देवों से कहने लगे-'अजी आगे-आगे चलने वाले देवो! अपने-अपने हाथियों को जरा एक किनारे
|॥२६॥
भूसने। मथ–ज समयं च णं त्यादि.२ समये वो रवाना यांत सभये, स्वाभा, विविध हिव्य વાઘોનો ધ્વનિ થઈ રહ્યો. ઘંટાઓની ધ્વનિવડે, ધ્વનિઓના પ્રતિધ્વનિઓ વડે, દેવ-દેવીઓના કલરવના નાદવડે, સંપૂર્ણ આકાશમંડળ ગાજી ઉઠયું. તે સમયે, કરોડો દેવ-વિમાનથી આકાશ સંકડાઈ ગયું હોય ! તેમ જણાવા લાગ્યું.
સિંહાકાર વાલા વિમાનમાં બેઠેલાં દે, ગજાકાર વિમાનના દેવને કહેવા લાગ્યા કે “હે દે! તમે કોણ
શ્રી કલ્પ સૂત્ર: ૦૨