________________
श्रीकल्पसूत्रे ॥३९६॥
कल्पमञ्जरी टीका
मूलम्-तए णं वियत्ताभिहो माहणो वि चिमरिसइ-जं इमे वेयत्तयी सरूवा महापंडिया तो वि भायरा छिन्न णिय णिय संसया पब्वइया, अओ इमो कोवि अलोइओ महापुरिसो पडिभासइ, तयंतिए अहमवि गच्छामि, जइ सो ममं संसयं छेइस्सइ, ताहे अहमवि पव्वइस्सामित्ति कटु सो वि पंचसयसिस्सपरिवार परिवुडो पहुसमीपे समागच्छइ। पहूय तं नामसंसयनिदेसपुव्वं आभासेइ-भो वियत्ता ? तुज्झमणंसि-'पुढवीआइ पंचभूया न संति, तेसि जा इमा पडीई जायइ सा जल चंदाच मिच्छा, एयं सव्वं जगं मुण्णं चट्टइ "स्वप्नोपमं वै सकलं" इच्चाइ वेयवयणाओ ति-संसो वट्टइ सा मिच्छा । जइ एवं ताहे भुवणपसिद्धा सुमिणा सुमिण-पयत्था कह दीसंतु ? । वेएमु वि वुत्तं-"पृथिवी देवता-आपो देवता" इच्चाइ, अओ पुढवी आइ पंचभूयाइ संति त्ति सिद्धं । एवं सोचा निसम्म छिन्नसंसओ वियत्तो वि पंचसयसीसेहिं पहुसमीवे पव्वइओ । सू०१०९।।
छाया-ततः खलु व्यक्ताभिधो ब्राह्मणो विमृशति,-यद् इमे वेदत्रयीस्वरूपा महापण्डितास्त्रयोऽपि भ्रातरश्छिन्न निज निज संशयाः प्रव्रजिताः, अतोऽयं कोऽपि अलौकिको महापुरुषः प्रतिभासते, तदन्तिके अहमपि
व्यक्तस्य पञ्चभूतास्तित्व
विषय
संशय निगरणम्
दीक्षाग्रहणं
सू०१०९॥
સુપ્રતિતપણે બન્ને જેને સમજાય છે સ્વરૂ૫ ચેતન નિજ જડ છે સંબંધ માત્ર અથવા તે ય પણ પરદ્રવ્યમાંય છે. એ અનુભવને પ્રકાશ ઉલ્લાસિત થયે; જડથી ઉદાસી તેને આત્મવૃત્તિ થાય છે. કાયાની વિચારી માયા, સ્વરૂપે માયા એવા,
નિગ્રન્થને પંથ ભવ અંતને ઉપાય છે.” ઉપર પ્રમાણેની અંતરધારા વાયુભૂતિની મને ભૂમિકા ઉપર ઉડી આવતાં, આનંદથી તેનું હૈયું લાવા લાગ્યું. તે સમયે માત્ર પ્રમાદ નહિ કરતાં ભગવાનની પાસે પાંચસો શિષ્યો સાથે દીક્ષા ગ્રહણુ કરી.
કે2િ વર્ષનું સ્વપ્ન પણ, જાગૃત થતાં સમાય;
તેમ વિભાવ અનાદિને, જ્ઞાન થતાં દૂર થાય.” આ પ્રમાણે વાયુભૂતિ જાગૃત થતાં સ્વાનુભવ કરવા તરફ વળ્યા; અને પિતાની આત્મ-પરિસ્થતિને પોતાનામાં पाणा ढीभूत बन्यो. (सू०१०८)
॥३९६||
શ્રી કલ્પ સૂત્ર: ૦૨
