________________
५१०
उत्तराध्ययनसूत्रे एवं शब्दविषये रागद्वेषयोरनुद्धरणे दोषा उक्ताः, अथ तदुद्धरणे गुणमाह-- मूलम्-सद्दे विरत्तो मणुओ विसोगो, एएंण दुक्खोहपरम्परेण । ने लिप्पई भवमझे वि संतो, जलेण वा पुक्खरिणी पलासं॥४७ छाया-शब्दे विरक्तः मनुजः विशोकः, एतया दुःखौघपरम्परया ।
न लिप्यते भवमध्येऽपि सन् , जलेन पुष्करिणी पलाशम् ॥४७॥ टीका--'सद्दे विरत्तो' इत्यादि--
शन्दे विरक्तः, अत एव विशोकः, मनुजः, भवमध्येऽपि सन् , एतया दुःखौघपरम्परया न लिप्यते । जलेन पुष्करिणी पलाशमिव, इत्यन्वयः । व्याख्या पूर्ववत् ।। ४७ ॥
॥ इति श्रोत्रप्रकरणम् ॥
अथ घ्राणप्रकरणमाह-~ मूलम्-घाणस्स गधं गहणं वयंति, तं रागहेडं तु मणुन्न माहु । तं' दोसंहेडं अमणुन्न माहु, सैमो य जो तेसु स वीयराँगो॥४८ छाया--घ्राणस्य गन्धं ग्रहणं वदन्ति, तं रागहेतुं तु मनोज्ञमाहुः ।
तं द्वेषहेतुम् अमनोज्ञमाहुः, समश्च यः तयोः स वीतरागः॥४८॥ टीका--'घोणस्स' इत्यादि-- गन्धं-गन्ध्यते घ्रायते इति गन्धस्तं, घ्राणस्य नाणेन्द्रियस्य ग्रहणम् आकर्षक
इस प्रकार शब्दविषयक रागद्वेषके दोष कहे हैं अब उसमें रागद्वेष नहीं करनेके गुण कहते हैं-'सदे' इत्यादि ।
इसके अर्थ और भावार्थको जाननेके लिये गाथा चोतीसवीं ३४ देखो ॥४७॥
इस प्रकार श्रोत्रका प्रकरण कहा अब घाणका प्रकरण कहते हैं'घाणस्स' इत्यादि।
अन्वयार्थ-(घाणस्स गहणं गंधं वयंति-घ्राणस्य ग्रहणं गन्धं
આ પ્રમાણે શબ્દ વિષયક રાગદ્વેષના દેષને કહેવામાં આવેલ છે. હવે तभा द्वेष न ४२वाना गुगुने ४९ छ.--" सद्दे " त्यादि.
આના અર્થ અને ભાવાર્થને જાણવા માટે ગાથા ૩૪ મી જુઓ. ૪ળા આ પ્રમાણે શ્રોત્રનું પ્રકરણ કહ્યું હવે પ્રાણનું પ્રકરણ કહેવામાં આવે છે"पाणस" त्या! मन्वयार्थ घाणस्स गहणं गंधं वयन्ति-घ्राणस्य ग्रहणं गन्धं वदन्ति -
उत्तराध्ययन सूत्र :४
