________________
प्रियदर्शिनी टीका अ. २० मृगापुत्रचरितवर्णनम् छाया--एवमुक्तो नरेन्द्रःस, सुसम्भ्रान्तः सुविस्मितः ।
वचनम् अश्रुतपूर्व, साधुना विस्मयान्वितः ॥१३॥ 'एवंवुत्तो' इत्यादि।
विस्मयान्वितः पूर्वमपि साधो रूपलावण्यादि दर्शनेन विस्मयं प्राप्तः स नरेन्द्रः साधुना एवं पूर्वोक्तगाथानुसारेण अश्रुतपूर्वम् पूर्व न कदापि श्रुतं, वचनम् उक्तः अभिहितः, अतएव-सुसंभ्रान्तः अत्यन्तं व्याकुलितः, मुविस्मितः== अतिशयाश्चर्यसम्पन्नश्च जातः ॥१३॥
ततो राजा प्राह-- मूलम्--आसा हत्थी मर्गुस्सा मे, पुरं अंतेउरं च मे ॥
भुंजामि माणुसे भो", आणा ईस्तरियं च मे ॥१४॥ ऐरिसे संपर्यग्गम्मि, सबकामसमप्पिए। कह अणाहो भवंइ, मा हुँ भंते ! मुंसंवएँ ! ॥१५॥ छाया--अश्वा हस्तिनो मनुष्या मे, पुरमन्तःपुरंच मे।
भुञ्जे मानुषान्, भोगान् आज्ञा ऐश्वर्य च मे ॥१४॥ ईदृशे सम्पदग्रे, सर्वकाम समर्पिते ।
कथम् अनाथो भवति, मा हु भदन्त ! मृषा बादीः ।।१५।। फिर जो हुआ सो कहते हैं-'एवं' इत्यादि।
अन्वयार्थ-(विम्हयन्निओसो नरिंदो-विस्मयान्वितः स नरेन्द्रः) पहिले से हि साधु के रूप लावण्य आदि के देखने से विस्मय को प्राप्त राजा जब (साहुणा एवं अस्सुयपुव्वं वयणं बुत्तो-साधुना एवम् अश्रुतपूर्व वचनम् उक्तो) मुनिराजने ऐसा अश्रुतपूर्व वचन कहा तो उनके चित्तमें एक प्रकार की (सुसंभंतो सुविम्हिओ-सुसंभ्रान्तः सुविस्मितः) व्याकुलता जग जाने से बडा भारी अचरज हुआ ॥ १३ ॥
पछी २ मन्यु तेरे ४ छ-"एवं" याह. ___ मन्या-विम्हयन्निओ सो नरिंदो-विस्मयान्वितः सः नरेन्द्रः प्रथम નજરે જ સાધુના રૂપ-લાવણ્યને જોઈને વિસ્મય પામેલા રાજાને જ્યારે સારૂT एवं अस्सुयपुव्वं वयणं वुत्तो-साधुना एवम् अश्रुपूर्व वचनं उक्तो भुनिराकरे या प्रमाणे सश्रत पयन युत्यारे तमना वित्तमा मे ना सुसंभंतो सुविम्हिओसुसंभ्रान्तः मुविस्मितः व्याज onी वाथी ५५०४ मारे भय थयु: ।।१।।
उत्त२॥ध्ययन सूत्र : 3
