________________
उत्तराध्ययनसूत्रे महेन्द्रसिंहो महारण्यं प्रविवेश। तत्र महारण्ये सर्वे सैनिकाः कुमारमन्विष्य प्रत्यावृत्ताः । महेन्द्रसिंहस्तु सज्जितधनुनिकुञ्जेषु पर्वतकन्दरासु गिरिनिर्झरिणीतटेषु च सनत्कुमारं समन्वेषयन् परिभ्रमति । ततोऽकस्माद् बन्दिवाचं श्रुतवान।
"कुरुवंशावतंसश्री, अश्वसेननृपात्मज ! । सनत्कुमार ! सौभाग्य !, जितमार ! चिरंजय ॥१॥ जय अश्वसेन नभस्तल-मृगाङ्ग! कुरुभवनलग्नस्तम्भ !।
जय त्रिभुवननाथ ! सनत्कुमार। जय लब्धमाहात्म्य ! ॥२॥ लिये घर से निकला । खोजते २ वह उसी जंगल में जा पहुंचा कि जहा से पहिले समस्त सैनिक जन कुमार की तलाश कर वापिस लौट आये थे। और उसके साथके सैनिक भी इसका साथ नहीं दे रहे थे। अपने धनुष का सज्जित करके एकाकि महेन्द्रसिंहने वहां के निकुंजों में, पर्वतकी कन्दराओं में, गिरिनदियों के तटों पर अपने मित्र सनत्कुमारकी गवेषणा करनी प्रारंभ कर दी। वह जब यहां से वहां उसकीखोज में घूम फिर रहा था तो अकस्मात् उसके कानों में भनक पडी, उसने सुना
“कुरुवंशावतंसश्री-अश्वसेननृपात्मज ! । सनत्कुमार ! सौभाग्य ! जितमार! चिरंजय! ॥१॥ जय अश्वसेन-नभस्तल-मृगाङ्ग! कुरुभवनलग्नस्तंभ।
जय त्रिभुवननाथ ! सनत्कुमार ! जय लब्धमाहात्म्य ॥२॥"
हे कुरुवंश के भूषण श्री अश्वसेन राजाके सुपुत्र सनत्कुमार ! નીકળી પડે. શોધખોળ કરતાં કરતાં તે એ જંગલમાં જઈ પહોંચ્યું કે, જ્યાં અગાઉ રાજકુમારની શોધ કરવા માટે સનિકે જઈ આવ્યા હતા. જંગલ ખૂબજ અટપટું હોવાથી તેની સાથેના સૈનીકેની હિંમત પણ આગળ વધવામાં ચાલતી ન હતી. છેવટે મહેન્દ્રસિંહ એકલે પોતાના ધનુષ્યને સુસજજીત કરીને આગળ વચ્ચે ભારે કષ્ટ સાથે તે ગિરીકંદરાઓમાં, ઘાડા જંગલમાં, નદીઓના તટમાં, રખડતે રખડતે પિતાના મિત્રની શોધ કરતા હતા. જયારે આ પ્રમાણે રાજકુમારની શોધમાં ભટકી રહ્યો હતો ત્યારે અચાનક તેના કાને ઉપર અવાજ અથડાય તેણે સાંભળ્યું–
"कुरुवंशावसंतश्री, अश्वसेननृपात्मज । सनत्कुमार ! सौभाग्य ! जितमार चिरंजय ॥१॥ जय अश्वसेन-नभस्तल-मृगाङ्क ! कुरुभवनलग्नस्तंभ! जय त्रिभुवननाथ ! सनत्कुमार ! जय लब्धमाहात्म्य ॥२॥ હે કુરુવંશના આભૂષણ શ્રી અગ્નિસેન રાજાના સુપુત્ર સનકુમાર હે સૌભાગ્ય
उत्त२॥ध्ययन सूत्र : 3
