________________
३२०
दशाश्रुतस्कन्धसूत्रे 'ममाप्येष न करोतिन करिष्यति-दुर्बलत्वादयं मम प्रत्युपकारं न करिष्यति' इति मत्वा शठो-निर्दयो भवति, तथा निकृतिप्रज्ञानः-निकृष्टा कृतिनिकृतिः= माया तत्र प्रज्ञानं नैपुण्यं यस्य स तथा, यद्वा-निकृतौ प्रकृष्टं ज्ञानं यस्य स निकृतिप्रज्ञाना= मायानिपुणः, अत एव कलुषाकुलचेताः-कलुषेण पापेन आकुलं =व्याप्तं चेतः अन्तःकरणं यस्य स तथा पापाक्रान्तमानसः, अत एव आत्मनः स्वस्य कृते अबोधिका अविद्यमाना बोधिर्यस्य स तथा बोधिरहितो भवति यः स महामोह प्रकुरुते ।। २५॥
अथ षविंशं मोहनीयस्थानं निरूपयति-'जे' इत्यादि । मूलम्-जे कहाहिगरणाई, संपउंजे पुणो पुणो ।
सव्वतित्थाण भेयाणं, महामोहं पकुव्वइ ॥ २६॥ छाया-यः कथाधिकरणानि, संप्रयुङ्ने पुनः पुनः ।
शर्वतीर्थभेदाय, महामोहं प्रकुरुते ॥ २६ ॥ टीका-'जे' इत्यादि । यः कश्चित् शर्वतीर्थभेदाय-शर्वः सर्वज्ञः तस्य तीर्थतीयते-संसारसागरः पार्य ते येन तत् तीर्थ-द्वादशाङ्गं, किन्त्वाधारं विनाऽऽधेयस्याऽसम्भवात् तदाधारीभूतचतुर्विधसङ्ग्रो लक्ष्यते, तस्य भेदः शर्वतीर्थभेदस्तकर सकेगा' ऐसा समझकर साधारणार्थी रोगी के हित के लिये तथा अपनी निर्जरा के लिए वैयावचरूप अपना कर्तव्य नहीं करता है, वह शठ-निर्दयी, मायावी, कलुषपरिणामी अपनी आत्मा का अहित करने वाला महामोहनीय कर्म बांधता है ॥ २५ ॥ ___ अब छवीसवें महामोहनीयस्थान का वर्णन करते हैं-'जे' इत्यादि ।
__ शर्व का अर्थ होता है-सर्वज्ञ । और तीर्थ का अर्थ होता हैजिस से संसाररूपी सागर पार किया जाया । अर्थात् द्वादशाङ्ग सर्वપણ તે “આ રોગી દુલ હવાથી મારા પર પ્રત્યુપકાર કરી શકશે નહિ” એમ સમજી સાધારણાથી રેગીના હિત માટે તથા પિતાની નિર્જરા માટે વૈયાવચરૂપ પિતનું કર્તવ્ય કરતું નથી તે શઠ–નિર્દયી, માયાવી-કલુષપરિણામી પિતાના આત્માનું અહિત કરવાવાળે મહામહનીય કર્મ બાંધે છે. (૨૫)
હવે છવીસમા મહામહનીયસ્થાનનું વર્ણન કરે છે–ને ઈત્યાદિ.
સર્વ” નો અર્થ થાય છે સર્વજ્ઞ અને તીર્થને અર્થ થાય છે જેનાથી સંસારરૂપી સાગર પાર કરી જવાય અર્થાત દ્વાદશાંગ સર્વતીર્થ કહેવાય છે કિન્તુ આધાર વગર
શ્રી દશાશ્રુત સ્કન્ધ સૂત્ર
