________________
भाष्यम् उ० ५ सू० १४-१५
प्रवर्त्तिन्वधावने तत्पश्चात्पददानविधिः १३५
सूत्रम् -- पवत्तिणीय ओहायमाणा अन्नयरं वएज्जा मए णं अज्जो ! ओहावियाए समाणीए इमासमुक्कसियन्वा, साय समुक्कसणारिहा समुक्क सियव्वा, सा य नो समुक्सणारा नो मुक्कसियन्वा, अस्थि य इत्थ अन्ना काइ समुक्कसणारिहा सा समुक्कसिया, नत्थि य इत्थ अन्ना काई समुक्कसणारिहा सा चैव समुक्कसियव्वा, ताए णं समुfarare परावज्जा दुस्समुक्किद्वं ते अज्जे ! निक्खिवाहि, ताए णं निक्खिवमाणीए नत्थि के छेए वा परिहारे वा, जाओ साहम्मिणीओ अहाकपेणं नो उडाए विहरंति सव्वासि तासिं तप्पत्तियं छेए वा परिहारे वा ।। सू० १४ ॥
•
छाया - प्रवत्तिनी चाऽवधावमाना अन्यतरां वदेत् मयि खलु आयें ! अवधावितायां सत्याम् इयं समुत्कर्षयितव्या, सा च समुत्कर्षणार्हा समुत्कर्षयितव्या, सा च नो समुकर्षणानो समुत्कर्षयितव्या, अस्ति चात्राऽन्या काचित् समुत्कर्षणा समुत्कर्षयितव्या, नाऽस्ति चाऽत्राऽन्या काचित् समुत्कर्षणा- सैव समुत्कर्षयितव्या, तस्यां च समुत्कृष्टायां परा वदेत् दुःसमुत्कृष्टं ते आयें ! निक्षिप, तस्याः खलु निक्षिप्यमाणाया नास्ति कश्चित् छेदो वा परिहारो वा, याः साधर्मिण्यो यथाकल्पेन नोत्थाय विहरन्ति सर्वासां तासां तत्प्रत्ययं छेदो वा परिहारो वा ॥ सू० १४ ॥
भाष्यम् – 'पवत्तिणी य' प्रवर्त्तिनी च 'ओहायमाणा' अवधावमाना द्रव्यलिङ्गं सडोरकमुखवस्त्रिकारजी हरणादिलक्षणं परित्यज्य मोहनीयकर्मोदयात् । शेषं सर्वं चतुर्थोद्देशगतावधावमानाचार्योपाध्यायस्य चतुर्द्दशसूत्रवदेव व्याख्येयम्, आचार्योपाध्यायसूत्रात्प्रवर्तिनी सूत्रे यो विशेषः सोऽत्रैव त्रयोदशसूत्रे प्रदर्शित एव शेषं सर्वं तद्वदेव ॥ सू० १४ ॥
सूत्रम् - णिग्गंथस्स नवडहरतरुणस्स आयारपकप्पे नामं अज्झयणे परिब्भट्ठे सिया से य पुच्छियव्वे - केण ते अज्जो ! कारणेणं आयारपकप्पे णामं अज्झयणे परिब्भट्ठे किं बाहेणं उदाहु पमाएणं ? से य वएज्जा-नो आवाहेणं पमाएणं, जावज्जीवाए तस्स तप्पत्तियं नो कप्पइ आयरियत्तं वा जाव गणावच्छेययत्तं वा उद्दिसित्तर वा धारितए वा, से य वएज्जा - आवाहेणं नो पमाएणं, से य संठवेस्सामीति संठवेज्जा एवं से कप्पड़ आयरियतं वा जाव गणावच्छेययत्तं वा उद्दिसित्तए वा धारितए वा, से य संठवेस्सामीति नो संठवेज्जा एवं से नो कप्पर आयरियतं वा जाव गणावच्छेययत्तं वा उद्दिसित्तए वा धारित वा ।। सू० १५ ।।
छाया -- निर्ग्रन्थस्य नवडहरतरुणस्य आचारप्रकल्पो नामाऽध्ययनं परिभ्रष्टं स्यात् स च प्रष्टव्यः - केन ते आर्य ! कारणेन आचारप्रकल्पो नामाऽध्ययनं परिभ्रष्टम् किम्आबाधेन उताहो प्रमादेन ? । स च वदेत्-नो आबाधेन प्रमादेन, यावज्जीवं तस्य तत्प्रत्ययं