________________
निश्यावलिका सूत्र
१८८
आमुरुते जाव मिसिमिसेमाणे तचं दयं सदावेइ, सदावित्ता एवं वयासीगच्छह णं तुमं देवाणुपिया ! वेसालीए नयरीए चेडगस्स रनो वामेणं पारणं पायपीढं अकमाहि अक्कमित्ता कुंवरगेणं लेहं पणावेहि, पणावित्ता आमुरत्ते जावं मिसिमिसेमाणे तिवलियं मिउडिं निडाले साहद्दु चेडगं रायं एवं वदाहि - हं भो चेडगराया ! अपत्थियपत्थया ! दुरंत - जाब- परिवज्जिया ! एस णं कूणिए राया आणवेइ-पचप्पिणाहि णं कुणियस्स रनो सेयणगं गंधहत्थि अट्ठारसवंकं च हारं वेहल्लं च कुमारं पेसेहि, अहवा जुद्धसज्जा चिट्ठाहि, एस णं णिए राया सबले सवाहणे सखंधावारे णं जुद्धसज्जे इह हव्वमागच्छ ॥ ४२ ॥
निशम्य आशुरक्तः यावन्मि सिमिसी - कुर्वन् तृतीयं दूतं शब्दयति, शब्दयित्वा एवमवादीत्-गच्छ खलु त्वं देवानुप्रिय ! वैशाल्यां नगर्यां चेटकस्य राज्ञो वामेन पादेन पादपीठमाक्राम, आक्रम्य कुन्ताग्रेण लेखं प्रणायय, प्रणाय्य आशुरतो यावत् मिसिमिसीकुर्वन् त्रिवलिकां भ्रुकुटिं ललाटे संहत्य चेटकं राजानमेवं वद-हं भो चेटकराजाः ! अप्रार्थित पार्थकाः ! दुरन्त- यावत्परिवर्जिताः । एष खलु कूणिको राजा आज्ञापयति - प्रत्यपयत खलु कूणिकस्य राज्ञः सेचनकं गन्धहस्तिनमष्टादशवक्रं च हारं वैहल्ल्यं च कुमारं प्रेषयत, अथवा युद्धसज्जाः तिष्ठत । एष खलु कूणिको राजा सबलः सवाहनः सस्कन्धावारः खलु युद्धसज्ज इह हव्यमाच्छति ॥ ४२ ॥
टीका
"
तणं से कूणिए ' इत्यादि - सबल: - सेनायुक्तः, सवाहनः - रथादि
' तएणं से कूणिए ' इत्यादि
इसके बाद कूणिक राजाने दूसरी बार फिर दूतको बुलाया और कहा
-
' तरणं तस्स ' धत्याहि.
આ પછી કૂણિક રાજાએ ખીજી વાર પાછા તને ખેલાયેા અને કહ્યું—
શ્રી નિરયાવલિકા સૂત્ર
