________________
सुन्दरबोधिनी टीका वैहल्ल्यको गन्धहाथीसे क्रोडा
१७१ तं जाव ममं कूणिए राया [नो जाणइ ] ताव [ सेयं मे] सेयणगं गंधहत्थिं अट्ठारसवंकं च हारं गहाए अंतेउरपरियालसंपरिवुडस्स सभंडमत्तोचगरणमायाए चंपाओ नयरीओ पडिनिक्खमित्ता वेसालीए नयरीए अजगं चेडयरायं उवसंपज्जित्ताणं विहरित्तए । एवं संपेहेइ, संपेहित्ता कूणियस्स रनो अंतराणि जाव पडिजागरमाणे२ विहरइ ।
तएणं से वेहल्ले कुमारे अन्नया कयाइ कूणियस्स रनो अंतरं जाणइ जाणित्ता, सेयणगं गंधहत्थिं अट्ठारसवंकं च हारं गहाय अंतेउरपरियालसंपरिबुडे सभंडमत्तोवगरणमायाए चंपाओ नयरीओ पडिनिक्खमइ पडिनिक्खमित्ता जेणेव वेसाली नयरी तेणेव उवागच्छइ उवागच्छित्ता वेसालीए नयरीए अज्जगं चेडयं रायं उवसंपज्जित्ता णं विहरइ ॥४०॥
छाया
तत्र खलु चम्पायां नगर्या श्रेणिकस्य राज्ञः पुत्रश्चेल्लनाया देव्या आत्मजः कूणिकस्य राज्ञः सहोदरः कनीयान् भ्राता वैहल्ल्यो नाम कुमार आसीत् सुकुमारयावत्सुरूपः ।
ततः खलु तस्य वैहल्ल्यस्य कुमारस्य श्रेणिकेन राज्ञा जीवता चैव सेचनको गन्धहस्ती अष्टादशवक्रो हारश्च पूर्वदत्तः । ततः खलु स वैहल्ल्यः कुमारः सेचनकेन गन्धहस्तिना अन्तःपुरपरिवारसंपरितृतश्चम्पाया नगर्या मध्यमध्येन निर्गच्छति, निर्गत्य अभीक्ष्ण२ गङ्गां महानदी मज्जनकम् अवतरति । ततः खलु सेचनको गन्धहस्ती देवीः शुण्डया गृह्णाति, गृहीला अप्येकिकाः पृष्टे स्थापयति, अप्येकिकाः स्कन्धे स्थापयति, अप्येकिकाः कुम्भे स्थापयति अप्येकिकाः शीर्षे स्थापयति; अप्येकिकाः दन्तमुशले स्थापयति, अप्ये किकाः शुण्डया गृहीला उर्ध्व वैहायसमुद्हते, अप्येकिकाः शुण्डा
શ્રી નિરયાવલિકા સૂત્ર
