________________
जम्बूद्वीपप्रज्ञप्तिसूत्रे
मूलम् — “तरणं भरहे राया तं दिव्वं चक्करयणं दाहिण पच्च थिमं दिसि वारदामतित्थाभिमुहं पयायं चावि पासइ पासिता हट्टतुट्ठ० कोडुंबियपुरिसे सदावेइ सद्दावित्ता एवं वयासी खिप्पा मेव भो देवाणुप्पिया ! हयगय रहपवरचाउरंगिणीं सेण्णं सण्णाह भिक्कं हत्थरयणं पडकप्पेह तिकट्टु मज्जणघरं अनुपविसइ अनु पविसित्ता तेणेव कमेणं जाव धवलमहामेहणिग्गए जाव सेयवरचामराहि उच्वमाणीहि उद्धव्वमाणीहिं माइअ वरफलय पवर परिगर खेड वरकम्मकवयमाढी सहस्सक लिए उक्कड वर मउड तिरीड पडाग झय वेजयंति चामर चलंत छत्तंधयारकलिए असि खेवणि सग्ग चाव नारायणय कप्पणि सूल लउड भिडिमाल धणुह तोण सरपहरणेहि काणी रुहिरपीय सुक्किल्ल अणेग चिंध सय सण्णिविट्टे अफोडिय सोहणाय छेलिय हयहेसिय हत्थिगुलुगुलाइय अणेग रह सयसहस्स– घणघणेंत णीहम्ममाणसदसहिएण जमगसमगमं माहोरं भकिर्णित खरमुहि मुकुंद संखि अपरिलि वच्चन परिवाइणि वंसवेणु वीपंचि महति कच्छभि रिगिसिगिय कलताल कंसताल करघाणुत्थियण महया सदसण्णिणादेण सयलमवि जीवलोयं पूरयंते बलवाहणसमुदपणं एवं जक्ससह सपरिव़डे वेसमणे चैव धणवई अमखइ सण्णिभाइ इद्धीए पहियकित्ती गामागरणगरखेडकब्बड तहेव सेसं जाव विजयखधावारणिवेस करेs करिता वज्रहस्यणं सदावेइ सदावित्ता एवं वयासीखिप्पामेव भी देवाणुप्पिया ! मम आवसहं पोसहसालं च करेहि ममेयमाणत्तियं पच्चपिणहि ||८||
६१०
से बाहर निकला ( पडिणिक्खमित्ता दाहिणपच्चत्थिमं दिसिं वरदामतित्थामिमुहे पयाए यावि होत्था ) और निकल कर वह दक्षिण पश्चिम दिशा के कोने में नैऋत्यकोने को आश्रित करके वरदाम तीर्थ की और चलने लगा ||७||
૫
धोना पछी ते इरी आयुधशाला गृहपंथी महार नीउयु, (पडिणिक्खमित्ता दाहिणपञ्चथिमं दिसिं वरदामतित्थाभिमुहे पयाए याविहोत्था) अने नीणीने ते दक्षिण पश्चिम दिशाना ફાણમાં નૈઋત્યકોણને આશ્રિત કરીને વરદામ તી તરફ ચાલતા લાગ્યું. સૂ॰ છા
જમ્બુદ્વીપપ્રજ્ઞપ્તિસૂત્ર