________________
प्रमेयद्योतिका टीका प्र.१० सू.१४९ जीवानां षइविधत्वनिरूपणम् १४६१ निबोधिकज्ञानवद्भावनीयानि 'मणपज्जवनाणी णं भंते !.' मनापर्यवज्ञानी भदन्त ! कालतः कियच्चिरं खलु गौतम ! 'जहन्नेणं एगं समय-उक्कोसेणं देसूणा पुव्वकोडी' जघन्येनैकं समयम् द्वितीयसमये मरणतः प्रतिपातात, उत्कर्षेण देशोना पूर्वकोटिः चारित्रन्चलस्यैतावन्मात्रत्वात् उत्कर्षतोऽपि । 'केवलनाणी णं भंते !' केवलज्ञानी भदन्त ! कियचिरं कालतो भवति ? भगवानाह गौतम ! केवलज्ञानी-'साईए अपज्जवसिए' सादिकोऽपर्यवसितः, केवलज्ञानस्य घातिकर्म चतुप्टयान्तं विघातकात्मककारणसमुदायेनोत्पत्ति भवति उत्पन्नस्य तस्य पुनः विजयादि विमानों में दो बार जन्म लेने से सध जाता है 'मणपज्जवनाणी णं भंते ? जहन्नेणं एगं समयं उक्कोसेणं देसूणा पुव्वकोडी' हे भदन्त ! मनः पर्ययज्ञानी का कायस्थिति का काल कितना है ? तो इसके उत्तर में प्रभु कहते हैं-हे गौतम ! मनः पर्ययज्ञानी का काय. स्थितिकाल जघन्य से एक समय का है क्योंकि द्वितीय समय में मरण को लेकर इसका प्रतिपात हो जाता है अतः मनापर्ययज्ञान छूट जाता है और फिर यह मनःपर्ययज्ञानी नहीं रहता है। तथा इसकी कायस्थिति का उत्कृष्ट काल कुछ कम पूर्वकोटि का है। क्योंकि चारित्र का काल उत्कृष्ट से इतना ही कहा गया है। 'केवलनाणी णं भंते ! हे भदन्त ! केवलज्ञानी केवलज्ञानी रूप से कितने काल तक रहता है। इसके उत्तर में प्रभु कहते हैं-हे गौतम ! केवलज्ञानी 'सादीए अपज्जवसिए' सादि अपर्यवसित कहा गया है क्योंकि केवल चार घातिया कर्मो के सर्वथा प्रक्षय से उत्पन्न होता है 'अण्णाणिणो तिविहा पनत्ता' છાસઠ સાગરેપમ કહેવામાં આવેલ છે. તે વિજય વિગેરે વિમાનમાં બે વાર
म धारण ४२वाथी सिद्ध 25 नय छे. 'मणपज्जवणाणीणं भंते ! जहण्णेणं एगं समयं उक्कोसेणं देसूणा पुव्वकोडी' है मगवन् ! मनः पय ज्ञानीना यस्थि તિને કાળ જઘન્યથી એક સમય છે. કેમકે-બીજા સમયમાં મરણ થવાથી તેને પ્રતિપાત થઈ જાય છે. તેથી તેનું મન:પર્યવજ્ઞાન છૂટિ જાય છે. અને પુનઃ તે મનઃ પર્યાવજ્ઞાની પણાથી રહે છે. તથા તેમની કાયસ્થિતિને ઉત્કૃષ્ટ કાળ કંઈક ઓછા પૂર્વ કેટિને છે. કેમકે–ચારિત્રને કાળ ઉત્કૃષ્ટથી એટલે 1 ४ामा मावेस छ. 'केवलनाणीणं भंते !' 3 लगवन् ! ज्ञानी - જ્ઞાની પણાથી કેટલા કાળ પર્યન્ત રહે છે ? આ પ્રશ્નના ઉત્તરમાં પ્રભુશ્રી
छ - गौतम ! ॐवज्ञानी 'सादीए अपज्जवसिए' साहि अ५ पसित કહેવામાં આવેલ છે. કેમકે-કેવળજ્ઞાન ચાર ઘાતિયાકર્મોને સર્વથા ક્ષય થવાથી ઉત્પન્ન થાય છે. તેથી તે સાદિ છે. અને તે કેવળજ્ઞાન ઉત્પન્ન થયા પછી
જીવાભિગમસૂત્ર
