________________
४७६
विपाकश्रुते ॥ मूलम् ॥ बहस्सइदत्ते णं भंते! दारए इओ कालगए कर्हि गच्छिहिइ कहिं उववजिहिइ ? गोयमा ! बहस्सइदत्तेणं दारए पुरोहिए चउसर्द्धि वासाइं परमाउं पालित्ता अजेव तिभागावसेसे दिवसे सूलीभिण्णे कए समाणे कालमासे कालं किच्चा इमीसे रयणप्पभाए पुढवीए संसारो तहेव जाव पुढवीसु। तओ हत्थिणाउरे णयरे मियत्ताए पञ्चायाइस्सइ । से णं तत्थ वाउरिएहिं बहिए समाणे तत्थेव हत्थिणाउरे नयरे सेट्रिकुलंसि पुत्तत्ताए० बोहि । सोहम्मे कप्पे महाविदेहे वासे सिज्झिहिइ णिक्खेवो ॥ सू० ८॥ पंचमं अज्झयणं समत्तं ॥५॥
टीका गौतमः पृच्छति-'बहस्सइदत्ते णं भंते दारए' बृहस्पतिदत्तः खलु भदन्त ! उसे उसके इस अयोग्यकृत्य के अनुरूप दंडव्यवस्था वहीं पर कर दी, इस दंडव्यवस्था में वह वध्य घोषित कर दिया गया है । अतः प्रभु कहते हैं-हे गौतम ! इस पुरोहित के नरक सदृशवेदना भोगने का कारण उसके किये हुए पापकर्म हैं, जो जैसा करता है उसका उसे फल अवश्य२ भोगना पडता है । ॥ सू० ७ ॥
'बहस्सइदत्ते णं' इत्यादि ।
पुनः गौतम स्वामी ने प्रभु से प्रश्न किया । 'भंते' हे भदन्त ! જાહેર કર્યું કે આ માણસ વધ કરવા યોગ્ય છે, આ પ્રમાણે જાહેર કરી દીધું છે. તેથી પ્રભુ કહે છે કે હે ગૌતમ ! એ પુરોહિત જે નરકના જેવી વેદના ભગવે છે. તેનું કારણ તેણે કરેલું પાપકર્મ તે જ છે, જે માણસ જેવું કરે છે તેને તેવું ફળ અવશ્ય ભોગવવું પડે છે. (સૂ) ૭)
'बहस्सइदत्ते णं' त्या. ३२गौतम स्वामी प्रभुने प्रश्न ये 'भंते' हे महन्त ! ते 'बहस्सइदत्ते'
શ્રી વિપાક સૂત્ર