________________
विपाकश्रुते ॥ मूलम् ॥ तए णं सा मियादेवी तं दारगं हुंडं अंधरूवं पासइ, पासित्ता भीया तत्था उबिग्गा संजायभया अम्मधाइं सदावेइ, सदावित्ता एवं वयासी-गच्छ णं देवाणुप्पिया ! तुमं एयं दारगं एगते उकुरुडियाए उज्झाहि । तए णं सा अम्मधाई मियादेवीए तहत्ति एयमé पडिसुणेइ, पडिसुणित्ता जेणेव विजए खत्तिए तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता करयलपरिग्गहियं सिरसावत्तं मत्थए अंजलिं कटु एवं वयासी-एवं खलु सामी ! मियादेवी नवण्हं मासाणं जाव आगिइमेतं । तए णं सा मियादेवी तं हुंडं अंधरूवं पासइ, पासित्ता भीया तत्था उविग्गा संजायभया ममं सदावेइ, सदावित्ता एवं वयासी-गच्छ णं तुमं देवाणुप्पिया! एयं दारगं एगंते उकुरुडियाए उज्झाहि, तं संदिसह णं सामी! तं दारगं अहं एगते उज्झामि, उदाहु मा । तए णं से विजए खत्तिए तीसे अम्माधाईए अंतिए एयमद्रं सोचा तहेव संभंते उट्टाए उद्वेइ, उहित्ता जेणेव मियादेवी तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता मियादेवि एवं वयासी-देवाणुप्पिया ! तुम्हं पढमे गम्भे, तं जइ णं तुमं एयं एगते उक्कुरुडियाए उज्झासि, तओ णं तुम्हं पया नो थिरा भविस्सइ । तो णं तुमं एयं अंधा और गूंगा, आदि हुआ। किसी भी अंग और उपांग की पूर्ति इसके नहीं थी, किन्तु यह केवल उन सबकी आकृतिमात्र से ही युक्त था ॥ सू० १९ ॥ મૃગાદેવીના ઉદરથી જન્મ પામ્ય, અને જન્મથી જ તે આંધળો અને મૂંગે હતે. તેને કોઈ પણ અંગ કે ઉપાંગની પૂર્તિ ન હતી, પરંતુ તેની આકૃતિમાત્ર હતી. (સ્ ૧૯)
શ્રી વિપાક સૂત્ર