________________
२२२
अन्तकृतदशाङ्गसूत्रे
,
गौतमः ' संजमेणं तवसा अप्पाणं भावेमाणे विहरइ' संयमेन तपसाऽत्मानं भावयन विहरति ' तर णं समणे भगवं महावीरे अइमुत्तस्स कुमारस्स' ततः खलु श्रमणो भगवान महावीरोऽतिमुक्ताय कुमाराय ' धम्म कहा ' धर्मकथा = धर्मकथां कथितवानित्यर्थः । अतिमुक्तं कुमारमुद्दिश्य भगवता धर्मोपदेशः कृत इति भावः । 'तए णं से अइमुत्ते कुमारे' ततः खलु सोऽतिमुक्तः कुमारः 'समणस्स भगवओ महावीरस्स' श्रमणस्य भगवतो महावीरस्य 'अंतिए धम्मं सोच्चा णिसम्म' अन्तिके धर्म श्रुत्वा निशम्य 'तुट्ट०' हृष्टतुष्ट० एवमवादीत्हे भदन्त ! भवदन्तिके प्रत्रजितुमिच्छामि । 'जं णवरं ' यो विशेषः सोऽयम् ; 'देवाणुप्पिया ! अम्मापियरो आपुच्छामि' हे देवानुमियाः ! अम्बापितरौ आपृच्छामि 'तए णं' ततः खलु मातापित्रोरनुमतिप्राप्त्यनन्तरं खलु ' अहं देवाणुवियाणं अंतिए जाव पव्वयामि' अहं देवानुप्रियाणामन्तिके यावत् प्रव्रजामि । ' अहासुहं देवाणुप्पिया ! 'यथासुखं देवानुप्रिय ! = हे देवानुप्रिय ! यथा ते सुखकरं तथा कुरु । अस्मिन् कार्ये 'मा पडिबंधं करेह' मा प्रतिबन्धं कुरु = प्रमादं मा कुरु || सू० २६ ॥
॥ मूलम् ॥
"
तए णं से अइमुत्ते कुमारे जेणेव अम्मापियरो तेणेव उवागए जाव पवइत्तए, अइमुत्तं कुमारं अम्मापियरो एवं वयासी - बाले सि ताव तुमं पुत्ता ! असंबुद्धेसि तुमं पुत्ता ! किण्णं तुमं जाणासि धम्मं ? तर णं से अइमुत्ते कुमारे अम्मापियरो एवं वयासी - एवं खलु अहं अम्मयाओ ! जं
श्रमण भगवान महावीर ने अतिमुक्तक कुमार को उद्देश करके उनके योग्य धर्मकथा कही । धर्मकथा सुनकर वे अतिमुक्तक कुमार अत्यन्त हृष्टतुष्ट हो इस प्रकार बोले- हे भदन्त । मैं अपने मातापिता की आज्ञा लेकर आपके समीप प्रवजित होना चाहता हूँ । भगवान ने कहा- हे देवानुप्रिय ! जो तुम्हारे लिये सुखकर हो वैसा करो, प्रमाद मत करना || सू० २६ ॥
શ્રમણ ભગવાન મહાવીરે અતિમુકતક કુમારને ઉદ્દેશીને તેનાં ચાગ્ય ધર્માંકથા કહી. ધર્મીકથા સાંભળીને અતિમુકતક કુમાર હતુષ્ટ થયા અને કહ્યું-હે ભદન્ત! હુ· મારાં માતાપિતાની આજ્ઞા લઈને આપની પાસે પ્રજિત થવા ચાહું છું. ભગવાને કહ્યુ હે દેવાનુપ્રિય ! જેમ તમને સુખકર થાય તેમ કરી, પ્રમાદ ન કરેા (સ્૦ ૨૬)
શ્રી
અન્તકૃત દશાંગ સૂત્ર
