________________
१४०
अन्तकृतदशाङ्गसूत्रे
अन्तःपुरे कामभोगेषु च मूच्छितो न शक्नोमि भगवदन्तिके दीक्षां ग्रहीतुम् । 'से नूणं कण्हा ! अयमट्ठे समट्ठे ?" तन्नूनं हे कृष्ण ! अयमर्थः समर्थः ? इति भगवत्कथनानन्तरं कृष्णः प्राह - 'हंता ! अस्थि' हन्त ! अस्ति, 'हन्त' इति कथित स्वीकारे; हे भदन्त ! यद् भवता प्रोक्तं तत्सर्वं सत्यमेवास्ति || सू० ३ ॥ ॥ मूलम् ॥
तं नो खलु कण्हा ! एवं भूयं वा भवं वा भविस्सइ वा जन्नं वासुदेवा चइत्ता हिरन्नं जाव पवइस्संति । से केणट्टेणं भंते! एवं बुच्चइ-न एवं भूयं वा जाव पवइस्संति ! कण्हाइ अरहा अरिनेमी कण्हं वासुदेवं एवं वयासी एवं खलु कण्हा ! सवे वि य णं वासुदेवा पुवभवे नियाणकडा, से एएणट्टेणं कण्हा ! एवं बुच्चइ-न एवं जाव पवइस्संति ॥ सू० ४ ॥ ॥ टीका ॥
'तं नो' इत्यादि । ' तं नो खलु कण्हा ! एवं भूयं वा भव्वं वा भविस्स वा जनं वासुदेवा चइत्ता हिरन्नं जाव पव्वइस्संति' तन्नो खलु कृष्ण ! एवं भूतं वा भव्यं वा भविष्यति वा यत्खलु वासुदेवास्त्यक्त्वा हिरण्यं यावत् प्रव्रजिष्यन्ति != हे कृष्ण ! वासुदेवाः कामभोगान् त्यक्त्वा हिरण्यादिकं सर्व पविभाज्य न प्रव्रजिताः, न प्रव्रजन्ति, न वा मत्रजिष्यन्ति, यतः कालत्रयेऽपि प्रव्रज्या नहीं ले सकता ?
हे कृष्ण ! क्या मैंने तुम्हारे हृदय में जो बात उत्पन्न हुई वह कही, वह बिलकुल ठीक है ?
कृष्ण ने कहा- हे भदन्त ! आप सर्वज्ञ हैं, आपसे कोई बात छिपी हुई नहीं है, आपने जो कुछ कहा वह सर्वथा सत्य है | सू० ३ ॥
भगवान् ने कहा- हे कृष्ण ! वासुदेव अपने भवमें हिरण्य ન લઇ શકું ?
હે કૃષ્ણ ! તમારા હૃદયમાં ઉત્પન્ન થએલ જે વાત મેં કહી તે ઠીક છે ? કૃષ્ણે કહ્યું–હે ભદન્ત ! આપે જે કહ્યું છે તે ખધુ ઠીક છે, કારણકે આપ સર્જેન છે, આપથી કાઈ વાત અજાણી નથી ( સૂ॰ ૩ )
ભગવાને કહ્યું-હે કૃષ્ણ, એ તા કદી ભૂતકાળમાં ખન્યું નથી, વમાનમાં ખનતું
શ્રી અન્તકૃત દશાંગ સૂત્ર
