________________
मुनिकुमुदचन्द्रिका टीका, गजसुकुमालस्य राज्याभिषेको दीक्षा च । ९३ जाव पव्वइत्तए' युष्माभिरभ्यनुज्ञातः सन् अर्हतोऽरिष्टनेमेरन्तिके यावत्पत्रजितुम् - भवद्भिरभ्यनुज्ञातो भगवदरिष्टनेमिसमीपे गत्वा प्रव्रजितुमिच्छामीति भावः । 'तर णं तं गयसुकुमालं कुमारं कण्हे वासुदेवे अम्मावियरो य जाहे नो संचाएंति बहुयाहिं अणुलोमाहिं जाव' ततः खलु तं गजसुकुमालं कुमारं कृष्णो वासुदेवः अम्बापितरौ च यदा नो शक्नुवन्ति बहुकाभिरनुलोमाभिर्यावत् = बहुप्रकाराभिरनुकूलाभिः प्रतिकूलाभिश्च कथाभिरित्यर्थः, 'आघवित्तए' आख्यापयितुं = युक्त्यादिभिर्गृहे स्थापयितुम्; 'ताहे अकामा चेव' तदा अकामा एव = इच्छारहिता एव, ' एवं वयासी' एवमवदन् - 'तं इच्छामो णं ते जाया' तत् इच्छामः खलु ते जात ! ' एगदिवसमपि रज्जसिरिं पासिए' एकदिवसमपि राज्यश्रियं द्रष्टुम् = हे पुत्र ! अस्माकमाग्रहवशात् एकदिवसमपि राज्यलक्ष्मीं स्वीकुरु । मातापित्रादिवचनमनुवर्तमानो मौनमवलम्ब्य स्थितो गजसुकुमालो राजा जातः । तदनन्तरं मातापित्रादयस्तं पृच्छन्ति कथय हे पुत्र ! किं ते हे बन्धुवर ! आप लोगों की आज्ञा लेकर अर्हत् अरिष्टनेमि के समीप प्रवज्या (दीक्षा) लेना चाहता हूँ । उसके बाद कृष्ण वासुदेव और वसुदेव, देवकी, जब गजसुकुमाल को अनेक प्रकार से अनुकूल प्रतिकूल कथन से नहीं समझा सके, तब वे असमर्थ हो इस प्रकार बोले
हे पुत्र ! हम लोग तुझे एक दिन के लिये भी राजसिंहासन पर बैठाकर तेरी राज्यश्री देखना चाहते हैं । इसलिये तुम एकदिन के लिये भी इस राज्यलक्ष्मी को स्वीकार करो । मातापिता और बडे भाई के अनुरोध से गजसुकुमाल चुप हो गये । अनन्तर उनका राज्याभिषेक हुआ और वे राजा होगये । उनके राजा होने के बाद मातापिता ने पूछा- हे पुत्र ! तुम क्या चाहते हो !
અર્હત્ અરિષ્ટનેમિની પાસે દીક્ષા લેવા ચાહું છું. ત્યારપછી કૃષ્ણવાસુદેવ અને વસુદેવ તથા દેવકી જ્યારે ગજસુકુમાલને અનેક પ્રકારનાં અનુકૂલ પ્રતિકૂલ કથનથી સમજાવી શકયાં નહિ ત્યારે તેઓ અસમર્થ થઇ આ પ્રકારે ખેલ્યાં.
હૈ પુત્ર! અમે લેકે તને એક દિવસ માટે પણ રાજ્ય-સિંહાસનપર બેસાડીને તારી રાજ્યશ્રી જોવા ઇચ્છીએ છીએ. માટે તુ એક દિવસ માટે પણ આ શજ્યલક્ષ્મીને સ્વીકાર કર. માતાપિતા અને મોટાભાઇના અનુરાધથી ગજસુકુમાલ ચુપ થઇ ગયા. ત્યારપછી તેનેા રાજ્યાભિષેક થયા અને તે રાજા થઇ ગયા. તેમના રાજા થઈ
શ્રી અન્તકૃત દશાંગ સૂત્ર
