________________
-
-
-
मुनिकुमुदचन्द्रिका टीका, देवक्या मानसो विचार :
॥ मूलम् ॥ तए णं तीसे देवईए देवीए अयमेयारूवे अज्झथिए जाव समुप्पन्ने । एवं खल्लु अहं पोलासपुरे नयरे अइमुत्तेणं कुमारसमणेणं बालत्तणे वागरिया, तुमं णं देवाणुप्पिए ! अह पुत्ते पयाइस्ससि सरिसए जाव नलकुब्बरसमाणे, नो चेव णंभरहे वासे अण्णाओ अम्मयाओ तारिसए पुत्ते पयाइस्संति, तं णं मिच्छा । इमं पच्चक्खमेव दिस्सइ भरहे वासे अण्णाओ वि अम्मयाओ खलु एरिसए जाव पुत्ते पयायाओ, तं गच्छामि णं अरहं अरिट्रनेमि वंदामि नमसामि, वंदित्ता नमंसित्ता इमं च णं एयारूवं वागरणं पुच्छिस्सामित्ति कटु एवं संपेहेइ, संपेहित्ता कोडुंबियपुरिसे सहावेइ, सदावित्ता एवं वयासीलहुकरणजुत्तजोइयं जाणप्पवरं जाव उवटवेंति, जहा देवाणंदा जाव पज्जुवासइ ॥सू० १३॥
॥ टीका ॥ ___ 'तए णं' इत्यादि । 'तए णं' ततः तृतीयसंघाटकगमनानन्तरं खलु 'तीसे देवईए देवीए' तस्या देवक्याः देव्याः , 'अयमेयारूवे' अयमेतद्रूपः= वक्ष्यमाणपकारः 'अज्जस्थिए जाव' आध्यात्मिको मानसिको यावद् विकल्पः 'समुप्पण्णे' समुत्पन्नः । ' एवं खलु अहं पोलासपुरे नयरे अइमुत्तेणं कुमारसमणेणं' एवं खलु अहं पोलासपुरे नगरे अतिमुक्तेन कुमारश्रमणेन 'बालत्तणे' वे दूसरे और हम दूसरे हैं । इस प्रकार देवकी देवी के मन की शंका दूर कर वह संघाडा अपने स्थान पर गया ॥ सू. १२ ॥
उन अनगारों के चले जाने पर उस देवकी देवी के आत्मा में इस प्रकारका मानसिक विकल्प उत्पन्न हुआ कि जब मैं छोटी थी, उस समय पोलासपुर नगर में अतिमुक्तक (एवन्ता) अनगार ने વચમાં આવ્યા તે જુદા અને અમે જુદા છીએ. આ પ્રકારે દેવકી દેવીના મનની શંકા २ ४ीन ते संधा। पाताने स्थाने गया. (सू० १२)
તે અનગારો ચાલ્યા ગયા પછી તે દેવકી દેવીના આત્મામાં એ માનસિક વિકલ્પ ઉત્પન્ન થયો કે જ્યારે હું નાની હતી તે સમયે પોલાસપુર નગરમાં અતિમુકતક
શ્રી અન્નકૃત દશાંગ સૂત્ર