________________
४५४
उपासक दशाङ्गसूत्रे णित्ता सहालपुत्तस्स आजीविओवासगस्स पंचसु कुंभकारावणसएसु फासुएसणिज्जं पाडिहारियं पीढफलगसिज्जासंधारयं ओगिण्हित्ता विहरइ ॥ १९४ ॥ तए णं से सद्दालपुत्ते आजीविओवासए अन्नया कयाइ x वायाहययं कोलालभंड अंतोसालाहिंतो वहिया नीणेइ, नीणित्ता आयवंसि दलय ॥ १९५ ॥
तए णं समणे भगवं महावीरे सद्दाल तं आजीविओवासयं एवं वयासी सद्दालपुत्ता ! एस णं कोलालभंडे कओ ? ॥१९६॥ ततः खलु श्रमणो भगवान महावीरः सद्दालपुत्रस्याऽऽजीविकोपासकस्यैतमर्थ प्रतिशृणोति, प्रतिश्रुत्य सद्दालपुत्रस्याऽऽजीविकोपासकस्य पञ्चसु कुम्भकारापणशतेषु. मासुकैषणीयं प्रातिहारिकं पीठफलकशय्यासंस्ताकमवगृह्य विहरति ॥ १९४ ॥ ततः खलु स सद्दालपुत्र आजीविकोपासकोऽन्यदा कदाचिद् वाताहतकं कौलालभाण्डमन्तःशालाभ्यो बर्नियति, नीत्वाऽऽतपे ददाति ॥ १९५ ॥
ततः खलु श्रमणो भगवान् महावीरः सद्दालपुत्रमाजीविकोपासकमेवमवादीत् - सद्दालपुत्र ! एष खलु कोलालभाण्डः कुत: ? ।। १९६ ॥ ततःखल X वाताहतकं = वातेन आ = ईषत् हतकं = हतं शोषितम्, आममेव वायुना शोषितरस मित्यर्थः । कौलाले ति - कुलालानां - कुम्भकाराणामिदं कौलालं, तच्च तद् भाण्डंकौलाल भाण्डं, कुम्भकारसम्बन्धिभाण्डानीत्यर्थः, जातिपक्षमाश्रित्येहाप्येकवचनम्, 'आतपे' इति, अत्र - ' शोषयितु' - मिति क्रियाया अध्याहारः ॥ १९५ ॥
*' कोलालभंडे ' इति मूले पुंस्त्वं तु प्राकृतत्वात् । (१९६)
समण भगवान् महावीरने सद्दालपुत्रकी इस प्रार्थनाको स्वीकार की, और एषणीय और पडिहारे पीठ फलक शय्या संधारा ग्रहण कर विचरने लगे ॥ १९४ ॥ इसके अनन्तर एक बार आजीविकोपासक सद्दालपुत्र, हवासे कुछ-कुछ सूखे हुए कुंभार संबंधी वर्त्तनोंको अन्दरकी शालासे बाहर निकलता था, और निकाल निकाल कर खूब सुखानेके लिए धूप में रख रहा था ॥ १९५ ॥
સાલપુત્રની એ પ્રાર્થના સ્વીકારી અને સદ્દાલપુત્રની પાંચસો દુકાને માંથી પ્રાસુક, એષણીય અને પડિહારાં પીઠ ફૂલક શય્યા સંથારા ગ્રહણ કરીને વિચરવા લાગ્યા. (૧૯૪) ત્યારબાદ એકવાર આજીવિકાપાસક સાલપુત્ર, હવાથી જરા-તરા સાયલાં, સ ંબધી વાસણાને, અંદરની શાળામાંથી ખહાર કાઢતા હતા, અને કાઢી કાઢીને ખૂબ સુકાવવા માટે તડકામાં મૂકતા હતા. (૧૯૬૫)
भार
ઉપાસક દશાંગ સૂત્ર
