________________
१२
उपासकदशाक्य “नो खलु मे भंते! कम्पइ अज्जप्पभिई अन्नउत्थिए वा अन्नउत्थियदेवयाणि वा अन्नउत्थियपरिग्गहियाणिअरिहंतचेइयाई वा वंदित्तए वा नमंसित्तए वा पुचि अणालत्तेणं आवित्तए वा संलवित्तए वा, तेसि असणं वा पाणं वा खाइमं वा साइमं वा दाउं वा अणुप्पदाउं वा, नन्नत्थ रायाभिओगेणं गणाभिओगेणं बलाभिओगेणं देवयाभिओगेणं गुरुनिग्गहेणं वित्तिकंतारेणं कप्पह मेसमणे निग्गंथे फासुएणं एसणिज्जेणं असणपाणखाइमसाइमेण पत्थकंबल पडिग्गहपायपुंछणेणं पीढफलगसिज्जासंथारएणं ओसहमेसज्जेणं य पडिलाभेमाणस्स विहरित्तए”
-त्ति कटु इमं एयारूवं अभिग्गहं अभिगिण्हइ, अभिगिण्हित्ता पसिणाई पुच्छइ, पुच्छित्ता अट्ठाई आदियइ, आदिइत्ता समणं भगवं महावीरं तिक्खुत्तो वंदइ, वंदित्ता समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतियाओ दुइपलासाओ चेइयाओ पडिणिक्खमइ, पडिणिक्खमित्ता जेणेव वाणियग्गामे नयरे, जेणेव सए गिहे तेणेव उवागच्छइ, उवागच्छित्ता सिवानंदं भारियं एवं वयासी-“एवं खल्लु देवाणुप्पिया! मए समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए धम्मं निसंते, सेवि य धम्मे मे इच्छिए पडिच्छिए अभिरुइए, तं गच्छण्णं तुमं देवाणुप्पिया ! समणं भगवं महावीरं वंदाहि जाव पज्जुवासाहि, समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए पंचाणुव्वइयं सत्तसिक्खावइयं दुवालसविहं गिहिधम्म पडिपज्जाहि” ॥५८॥
ઉપાસક દશાંગ સૂત્ર