________________
जगारधर्मसञ्जीवनी टीका अ. १ मू० ९ जितशत्रुकृतस्तुति
अद्यापि तावक-पदाम्बुजपोतमत
___ मासाद्य हृधमखिलेश ! भवाम्बुराशिम् । गोवत्सपादमिव कर्तुमहं समर्थो,
नाथ ! त्वदीयकरुणाविनिवृत्तका ॥शा" इति।। इत्युक्तमकारा। नमस्यति-प्रणंमति, वन्दित्वेत्यादयः स्पष्टार्थाः, नात्यासमनातिनिकटे, नातिदूरे नात्यन्तं विप्रकृष्टे, अवग्रहभूमि परिहाय समुचिते स्थाने स्थित इत्यर्थः, अत्यासन्नातिदूयोरुभयोरप्याशातनादिहेतुत्वादिति भावः । शुश्रूषमाणः-प्रवचनं श्रोतुमिच्छन् , नमस्यन् मुहुर्मुहुः प्रणमन् प्राञ्जलिपुटः प्रकृष्टं पबद्धं वाऽञ्जलिपुटं यस्य सः, यद्वा-अञ्जलिपुटं प्रगतः-सर्वथा सविधि बद्धाञ्जलिरित्यर्थः, अभिमुखः सम्मुखः, विनयेन-नम्रतया पर्युपास्ते यथाविधि सेवते ।
तेरे चरण-जहाज, आज पानेसे ईश!' __ पछड़ेके खुरके, समान है भव-वारीश । कोंको मैं शीघ्र, दूर अब कर पाऊँगा,
मुक्ति-लाभ कर पुनः,-लौट कर क्यों आऊँगा?॥ माच! मनोहर पद-युगल, तब तक नित मनमें रहै।
जब तक इनका दोस यह, परम मुक्ति-पदको गहैं ।।"॥३॥इति स्तुति और नमस्कार करके श्रमण भगवान् महावीरसे न अधिक नजदीक और न अधिक दूर शुश्रूषा (प्रवचन सुनने की इच्छा) करता हुआ, नमस्कार करता हुआ, अंजलि बांधे हुए सामने विनय-पूर्वक पर्युपासना (सेवा) करने लगा।
તારાં ચરણજહાજ હું પામ્યું છું આ ટાણે આ ભવસાગર માનું નાનું ખાચિયું જાણે કર્મોને હું શીઘ વિદારી નાખીશ આજે,
મુકિત પામીને પછી ફરી હું આવું શાને ! નાથ મનહર પદયુગલ, ત્યાં સુધી મુજ મનમાં રહે,
જ્યાં સુધી આ દીન:દાસ એ પરમ મુકિત પદને ગ્રહે છે ૩ છે સ્તુતિ અને નમસ્કાર કરીને શ્રમણ ભગવાન મહાવીરથી ન બહુ નજીક અને બહુ દૂર શુશ્રુષા (પ્રવચન સાંભળવાની ઈચ્છા) કરતાં, નમસ્કાર કરતાં, અંજલિ બાંધીને સામે વિનયપૂર્વક પર્થપાસના (સેવા) કરવા લાગ્યા.
ઉપાસક દશાંગ સૂત્ર
