________________
९०
ज्ञाताधर्मकथाङ्गसूत्रे सुया ! जवणिज्जे दुविहे पन्नत्ते, तंजहा इंदियजवणिज्जे य नो इंदियजवणिजे य से किं तं इंदियजवणिजे ? ।
सुया ! जन्नं ममं सोइंदिय-चविखदिय-घाणिदियजिभिदिय फासिंदियाइं निरुवहयाइं वसे वहांत, से तं इंदियजवणिज ।
से किं तं नो इंदियजवणिज ? ।
सुया ! जन्नं कोहमाणमायालोभा खीणा उपसंता नो उदयंति से तं नो इंदियजवणिजे ।
से किं तं भंते ! अव्वाबाहं ?
सुया जन्नं मम वाइयपित्तिय सिंमिय सन्निवाइया विविहा रोगायंका णो उदी रेति से तं अव्वाबाहं ।
से किं तं भंते फासुयविहारं ? ।
सुया ! जन्नं आरामेसु वा उजाणेसु वा देवकुलेसु वा सभासु वा पव्वएसु वा इत्थीपसुपंडगविवज्जिएसु वसहीसु पाडिहारियं पीठफलगसेज्जासंथारयं उम्गिमिहत्ताणं विहरामि,से तं फासुयविहारं।
सरिसवया ते भंते ! किं भक्खेया अभक्खेया ?। सुया ! सरिसक्या भक्खेया वि अभक्खेया वि ।
से केणढेणं भंते एवं वुच्चइ ? सरिसवया भक्खया वि अभक्खेया वि।
सुया ! सरिसवया दुविहा पन्नत्ता, तं जहा--मित्तसरिसवया धन्नसरिसवया य, तत्थ णं जे ते मित्तसरिसवया ते तिविहा
શ્રી જ્ઞાતાધર્મ કથાંગ સૂત્રઃ ૦૨