________________
१०८
भगवती सूत्रे
परियायइ, परियाइत्ता उट्ठाए उट्ठेइ, उट्ठाए उट्ठित्ता समणं भगवं महावीरं वंदइ नमसइ वंदित्ता नमसित्ता जाव पडिगए। भंते त्ति भगवं गोयमे समणं भगवं महावीरं वंदइ नमसइ वंदित्ता नमंसित्ता एवं वयासी, पभूणं भंते! मद्दुए समणो वासए देवाणुपियाणं अंतियं जाव पव्वइत्तइ ? जो इगट्ठे समट्टे एवं जहेव संखे तव अरुणाभे जाव अंतं काहि ||सू० ३ ||
छाया - तस्मिन् काले तस्मिन् समये राजगृहं नाम नगरम् गुणशिलकं चैत्यं, वर्णकः यावत् पृथिवीशिलापट्टकः, तस्य खलु गुणशिलकचैत्यस्य अदूरसामन्ते बहवोऽन्ययूथिकाः परिवसन्ति तद्यथा - 'कालोदायी शैलोदायी' एवं यथा सप्तमशतके अन्ययूथिकोदेश के यावत् तत् कथमेतत् मन्ये एवम् ? ' तत्र खल राजगृहे नगरे मद्भुको नामा श्रमणोपासकः परिवसति, आडूयो यावत् अपरिभूतोऽभिगतजीवाजीवो यावत् विहरति । ततः खलु श्रमणो भगवान् महावीरोऽन्यदा कदाचित् पूर्वानुपूर्व्याचरन् यावत् समःसृतः परिषत् यावत् पर्युपास्ते । ततः खलु मदुकः श्रमणोपासकः एतस्याः कथायाः लब्धार्थः सन् हृष्टतुष्ट, यावत् हृतहृदयः स्नातो यावत् शरीरः स्वात् गृहात् प्रतिनिष्क्रामति प्रतिनिष्क्रम्य पादविहारचारेण राजगृहनगरे मध्यमध्येन निर्गच्छति, निर्गत्य तेषामन्ययूथिकानामदूर सामन्तेन व्यदिव्रजति । ततः खलु ते अन्ययूथिकाः मदुकं श्रमणोपासकम् अदुरसामन्तेन व्यतित्र नन्तं पश्यन्ति दृष्ट्रा अन्योऽन्यं शब्दयन्ति, शब्दयित्वा एवम् अत्रादिषुः, एवं खलु देवानुप्रियाः अस्माकमियं कथा अविप्रकटा अयं च खल्ल मद्रुकः श्रमणोपासकोऽस्माकमदुरसामन्तेन व्यतिव्रजति तत् श्रेयः खलु देवानुमियाः वयं मद्रक श्रमणोपासक मेतमर्थं प्रष्टुमिति कृत्वाऽन्योsन्यस्यान्तिके एतम प्रतिवन्धि प्रतिश्रुत्य यत्रैव मदुकः श्रमणोपासकः तत्रैव उपागच्छन्ति उपागत्य मदुकं श्रमणोपासकमेवमवादिपुः - एवं खलु मबुक ? तव धर्माचार्यो धर्मोपदेशकः श्रमणो ज्ञातपुत्रः पञ्चास्तिकायं प्रज्ञापयति यथा सप्तमे शतके अन्य यूथिको देश के यावत् तत् कथमेतत् मक ? एवम् ? । ततः खलुस मनुकः श्रमणोपासकः तान् अन्ययूथिकान एवम् अवादीत् यदि कार्य क्रियते (तदा) जानीमः पश्यामः अथ कार्ये न क्रियते (तदा) न जानीमः न पश्यामः । ततः खलु तेऽन्ययूथिकाः मदुकं श्रमणोपासकमेवमवादिपुः क एषः खलु स्वं महुक ! श्रमणोपासकानां भवसि यत् खलु त्वम् एतमर्थ न जानासि न पश्यसि । ततः खलु
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૧૩
