________________
•
प्रमेयचन्द्रिकाटीका श. १७०६०३प्राध्यातिगतादि (१८) पापा स्थान क्रियावर्धनम् ३९ अत्र यावच्छब्देन - मान७ - माया ८ - लोभ ९ - राग १० - द्वेष ११ - कलहा १२-ssयाख्यान १३ - पैशुन्य १४ - परपरिवाद १५ - रत्य - रति १६ - मायामृषा १७ ' इत्येषां ग्रहणम् । ' एवं एए अट्ठारस' एवमेतेऽष्टादश पापस्थानानि क्रियाशब्देन सह योजितव्यानि । ' चउवीसं दंडगा भाणियन्त्रा ' चतुर्विंशतिदण्डा भणितव्याः । एतानधिकृत्य चतुर्विंशतिर्दण्डका वाच्याः । सेवंभंते! सेवं भंते!" तदेवं भदन्त तदेवं भवन्तः, हे भदन्त ! यद् देवानुमियेण मतिपादितं तदेवमेव 'त्ति' इति एवं कथयित्वा 'भगवं गोयमे' भगवान् गौतमः ' समणं भगवं जाव विहरइ' श्रमण भगवन्तं यावद् विहरति, अत्र यावच्छ्न्देन - महावीरं वन्दते नमस्यति वन्दित्वा नमस्यित्वा संयमेन तपसाऽऽत्मानं भावयन् विहरति ॥ ०३॥ ॥ इति क्रियाविचारः ॥
श्री महावीररोहयोः प्रश्नोत्तरप्रकरणम्
पूर्व कर्मणो निरूपणं कृतम्, तत्कर्म च प्रवाहरूपेण शाश्वतमित्यतः शाश्वतान् भावान् निरूपयन्नाह - ' तेणं कालेणं' इत्यादि ।
चौबीस दण्डक कहना चाहिये । " कोहे जाव मिच्छादंसणसरले " में जो यावत् शब्द आया है उससे यहां मान७, माया८, लोभ, राग १०, द्वेष ११, कलह १२, अभ्याख्यान १३, पैशुन्य १४, परपरिवाद १५, रतिअरति १६, मायामृषा १७, इनका ग्रहण किया गया है। इस प्रकार इन
के ग्रहण से पापस्थान १८ हो जाते हैं ये १८ पापस्थान क्रिया शब्द से योजित करना चाहिये, (सेवं भंते ! सेवं भंते! त्ति भगवं गोयमे समणं भगवं जाव विहरह) हे भदंत ! जैसा आपने कहा है वह ऐसा ही है, है भदन्त ! वह ऐसा ही है इस प्रकार कहकर भगवान् गौतम ने श्रमण भगवान् महावीर को वंदना की उन्हें नमस्कार किया और फिर वे संयम और तप से आत्मा को भावित करते हुए रहने लगे ॥ सु. ३॥ ॥ इति क्रियाविचार ||
कोहे जाव मिलादसणसले या सूत्रना " यावत्" पहथी भान७ भायाट सोल રાગ૧૦ દ્વેષ૧૧ કલઽ૧૨ અભ્યાખ્યાન૧૩ પેશૂન્ય૧૪ પરપરિવાદ૧૫ રતિઅતિ માયા સહિત, મૃષા૧૭ એએને પણ ગ્રહણ કરવા જોઇએ. આ અઢાર પાપસ્થાના द्विया शण्डवडे ताववामां खाव्यां छे. “सेवं भंते! सेवं भंते! त्ति भगवं गोयमे समणं भगवं जाव विहरइ" है लगवन्! आये मधुं ते खेभ • छे, हे भगवन् ! આપના કહેવા પ્રમાણે જ છે. એ પ્રમાણે કહીને ભગવાન ગૌતમે મહાવીર પ્રભુને વંદના નમસ્કાર કરીને તેઓ સંયમ અને તપથી આત્માને ભાવિત કરતા
रवा साया ॥ सू. - ३ ॥
ઇતિ ક્રિયાવિચાર
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૨
""
