________________
२१०
भगवतीसूत्रे पुनः प्रश्नयति गौतमः-'पुरिसे णं' इत्यादि ।
मूलम्-पुरिसे णं भंते ! कच्छंति वा जाव अण्णयरस्समियस्स वहाए आयतकण्णायतं उसुं आयामेत्ता चिट्रेजा अण्णे य अन्नयरे पुरिसे मग्गओ आगम्भ सयपाणिणा, असिणा सीसं छिंदेजा, से य उसू ताए चेव पुवायामणया एतं मियं विंधेजा, से णं भंते पुरिसे किं मियवरेणं पुढे, पुरिसवरेण पुढे ? गोयमा ! जे मियं मारेइ सिय मियवरेणं पुटे जे पुरिसं मारेइ से पुरिसवेरेणं पुढे, से केणटेणं भंते! एवं वुच्चइ जाव से पुरिसवेरेगं पुटे ? से णूणं गोयमा ! कज्जमाणे कडे, संधिजमाणे संधित्ते, णिवत्तिजमाणे निव्वत्तिए, निसरिज्जमाणे णिमिटेत्ति वत्तव्यसिया हंता भगवं कजमाणे कड़े, जाव णिसिट्रे त्ति वत्तव्वं सिया, से तेणद्वेणं गोयमा ! जे मियं मारेइ, से मियवरेणं पुढे, जे पुरिसं मारेइ से पुरिसवेरेणं पुढे, अंतो छण्हं मासाणं मरइ काइयाए, जाव पंचहिं किरियाहिं पुटे, बाहिं छण्हं मासाणं मरइ काइयाए, जाव पारियावणियाए चउहि किरियाहिं पुढे ॥ सू० ६॥
छाया-पुरुषो भदन्त ! कच्छे वा यावदन्यतरस्य मृगस्य वधाय आयत कर्णायतम् इषुमायम्य तिष्ठेदन्यतरश्च पुरुषो मार्गतः पश्चादागत्य स्वकपाणिना असिना शीर्ष छिन्धात् , स चेषुस्तया चैव पूर्वायमनतया तं मृगं विध्येत् , स भदन्त ! पुरुषः किं मृगवैरेण स्पृष्टः पुरुषवैरेण स्पृष्टः गौतम ! यो मृगं मारयति ? स मृगवैरेण स्पृष्टः, यः पुरुष मारयति स पुरुषवैरेण स्पृष्टः, तत्केनार्थेन भदन्त ! एवमुच्यते यावत् स पुरुषवैरेण स्पृष्टः ? तद् नूनं गौतम ! क्रियमाणं कृतम् संधीयमानं संहितम् निर्वत्य॑मानं निर्वर्तितम् निसृज्यमानं निसृष्टम् इति वक्तव्यं स्यात् , हंत भगवन् ! क्रियमाणं कृतं यावन्निसृष्टमिति वक्तव्यं स्यात् तत्तेनार्थेन गौतम ! यो मृगं मारयति स मृगवैरेण स्पृष्टः यः पुरुपं मारयति स
શ્રી ભગવતી સૂત્ર : ૨