________________
समयार्थबोधिनी टीका प्र. श्रु. अ. ४ उ. २ स्खलितचारित्रस्य कमवन्धनि० ३१५
'एवमक्खाए' एवं-एवं हेयतया स्रीसंस्तवादयः आख्याताः-कथिताः तीर्थकरा. दिभिः, स्त्रीसमुद्भवकामाः पापजनका एव तीर्थकरादिभिरूपदिष्टाः। ततः पापोत्पादकस्त्री संस्तवादिकं न कुर्यात् , किन्तु ततः सर्वथैवोपरतो भवेदिति भावः॥१९॥
सर्वप्नुपसंहरन्नाह -'एवं भयं' इत्यादि । मूलम्-एवं भयं ण सेयाय इई से अप्पैगं निरुभित्ता।
जो इंस्थि णोपसुंभिक्खू णो सयपाणिणाणिलिजेजा॥२०॥ छाया-एवं भयं न श्रेयसे इति स आत्मानं निरुघ्य।
नो स्त्रीं नो वा पशुं भिक्षुनों स्वकपागिना निलीयेत ॥२०॥ पापों के जनक होते हैं। इस प्रकार ये स्त्रीसंस्तव आदि तीर्थंकरों आदि ने हेयरूप में कहे हैं। आशय यह है कि पापजनक स्त्री परिचय न करे परन्तु उससे सर्वथा ही विरत रहे ॥१९॥
सब का उपसंहार करते हुए सूत्रकार कहते हैं-'एवं भयं' इत्यादि।
शब्दार्थ--'भिक्खू-भिक्षुः साधु 'एवं भयं ण सेयाय-एवं भयं न श्रेयसे' स्त्री के साथ संसर्ग करने से पूर्वोक्त भय होता है तथा वह कल्याणप्रद नहीं होता है 'इइ से अप्पगं निलंभित्ता-इति सः आत्मानं निरुक्ष्य' इस कारण साधु अपने को स्त्रीसंसर्ग से रोककर 'जो इस्थिनो स्त्रियम्' न स्त्री को 'णो पसुं-नो पशुम' न स्त्रीजातीय पशु को 'सय पाणिणा णिलिज्जेज्जा-स्वकपाणिना निलीयेत' अपने हाथ से स्पर्श न करे अर्थात् स्त्री एवं पशु को हाथ से न छुए ॥२०॥ પડે છે. આ રીતે “નારી જ નરકની ખાણ છે. તેથી જ સ્ત્રીસહવાસને હય ગણીને તેનો ત્યાગ કરવાના તીર્થંકરાદિએ ઉપદેશ આપે છે. તેથી આત્મહિત ચાહતા સાધુએ પાપજનક સ્ત્રીપરિચયને સર્વથા ત્યાગ કરવો જોઈએ ૧૯
આ સમસ્ત કથનને ઉપસંહાર કરતા સૂત્રકાર કહે છે કે – 'एवं भयं' त्या
शार्थ-'भिक्खू-भिक्षुः' साधु एवं भयं ण सेयाय-एवं भयं न श्रेयसे' સ્ત્રિઓની સાથે સંસર્ગ રાખવાથી પૂર્વોક્ત ભય થાય છે, તથા તે કયાણપ્રદ हाती नयी. 'इइ से अपग निरुभित्ता-इति सः आत्मानं निरुध्य' तथा साधु पाताने खी ससथा शलीन ‘णो इत्थि-नो स्त्रियम्' न खीने 'णो पसु-नो पशुम्' न सlala ना पशुने 'मयं पाणिणा णिलिज्जेज्जा-स्वकपाणिना निलीयेत' પિતાના હાથથી સ્પર્શ કરે અર્થાત્ સ્ત્રી અને પશુને હાથથી સ્પર્શ ન કરે મારા
શ્રી સૂત્ર કૃતાંગ સૂત્ર : ૨
