________________
४९५
शीतोष्णीय-अध्य० ३. उ. ४
एतच्च मया न स्वबुद्धिकल्पनया कथ्यते, किंतु भगवतस्तीर्थंकरस्य समीपे तदुपदेशवचनं यथा मया श्रुतं तथा निगद्यते, इत्याशयेनाह-' एतत् पश्यकस्य दर्शनम्' इत्यादि । अत्रैवोद्देशे कृतव्याख्यानमेतत् ॥ मू० ११॥
असौ तीर्थंकरः कथंभूतः ? इत्यत आह-आयाणं' इत्यादि।
मूलम्-आयाणं निसिद्धा सगडब्भि ॥ सू० १२ ॥ छाया--आदानं निषेद्धा स्वकृतभित् ॥ सू० १२॥ से भी अनन्तगुने कष्ट निगोदमें जीव इनके करनेके ही फलस्वरूप भोगता है । अतः मुनिके लिये क्रोधादि कषायोंका परिहार करना ही सर्वश्रेयस्कर है। इनका परिहार करनेसे फिर उसको गर्भवासादिक तथा निगोदके अनन्त कष्टोंको नहीं सहना पड़ता है । इनका त्याग करना ही उन दुःखोंके अभावका हेतु है । श्रीसुधर्मास्वामी जम्बूस्वामीसे कहते हैं-हे जम्बू! यह जो कुछ भी मैंने यहां तक प्रतिपादन किया है वह अपनी बुद्धिसे कल्पित कर नहीं किया है; किन्तु भगवान् तीर्थङ्कर श्रीवर्धमानस्वामीके समीप उनके उपदेशरूप वचन जैसा मैंने सुना है उसी तरहसे कहा है। इसी आशयसे श्री सुधर्मास्वामी " एयं पासगस्स दंसणं” इत्यादि सूत्र की साक्षी देते हैं । इस सूत्रका व्याख्यान इसी उद्देशके पहले सूत्र में किया जा चुका है। सू० ११ ॥ __ जिनका यह दर्शन है वे तीर्थङ्कर भगवान् कैसे होते हैं ? सो कहते हैं-'आयाणं ' इत्यादि। પડે છે. ગર્ભાવાસના દુઃખોથી અનંતગણ કષ્ટ નિગદમાં જીવ તેના કરવાના ફળ સ્વરૂપ ભગવે છે, અતઃ મુનિ માટે ક્રોધાદિ કષાયોને પરિહાર કરે જ સર્વશ્રેયસ્કર છે. તેને પરિત્યાગ કરવાથી ફરીથી તેને ગર્ભાવાસાદિકના તથા નિગેદના અનંત દુખોને સહન કરવા પડતા નથી. તેને ત્યાગ કરવું જ તે દુઃખના અભાવને હેતુ છે.
શ્રી સુધર્માસ્વામી જખ્ખ સ્વામીથી કહે છે–હે જખૂ! આ જે કાંઈ પણ મેં અહીંયા સુધી પ્રતિપાદન કરેલ છે તે પિતાની બુદ્ધિથી કલ્પિત કરી કહેલ નથી, પણ ભગવાન તીર્થંકર શ્રી વર્ધમાન સ્વામીના સમીપે તેના ઉપદેશરૂપ વચન જેવું મેં सोमणे छत में डर छे. ते माशयथी श्री सुधास्वामी “एयं पासगस्स दसणं" ઈત્યાદિ સૂત્રની સાક્ષી આપે છે. આ સૂત્રનું વ્યાખ્યાન આ ઉદ્દેશના પહેલા સૂત્રમાં કરવામાં આવેલ છે. જે સૂ૦ ૧૧ છે
नु ॥ दर्शन छ तेतीर्थ ४२ मावान वा होय छे ? ते डेछ-'आयाणं' त्यादि.
શ્રી આચારાંગ સૂત્ર : ૨
