________________
मूल :
तवोवहाणमादाय, पडिमं पडिवज्जओ। एवंपि विहरओ मे, छउमं न नियट्टई ।। ४३ ।। तप उपधानमादाय, प्रतिमां प्रतिपद्यमानस्य । एवमपि विहरतो मे, छदम् न निवर्तते ।। ४३ ।।
संस्कृत :
मूल :
नत्थि नूणं परे लोए, इड्ढी वावि तवस्सिणो। अदुवा वंचिओ मि त्ति, इइ भिक्खू न चिंतए ।। ४४ ।। नास्ति नूनं परो लोकः, ऋद्धिपि तपस्विनः । अथवा वञ्चितोऽस्मि, इति भिक्षुर्न चिन्तयेत् ।। ४४ ।।
संस्कृत :
मूल :
अभू जिणा अत्थि जिणा, अदुवावि भविस्सई। मुसं ते एवमाहंसु, इइ भिक्खू न चिंतए ।। ४५ ।। अभूवन् जिनाः सन्ति जिनाः, अथवाऽपि भविष्यन्ति । मृषा ते एवमाहुः, इति भिक्षुर्न चिन्तयेत् ।। ४५ ।।
संस्कृत :
मूल :
एए परीसहा सव्वे, कासवेण पवेडया। जे भिक्खू न विहन्निज्जा, पुट्ठो केणइ कण्हुई ।। ४६ ।।
त्ति बेमि। एते परीषहाः सर्वे, काश्यपेन प्रवेदिताः। यान् भिक्षुर्न विहन्येत, स्पृष्टः केनाऽपि कुत्रचित् ।। ४६ ।।
इति ब्रवीमि।
संस्कृत :
४४
उत्तराध्ययन सत्र