________________
मूल :
एविंदियत्था य मणस्स अत्था, दुक्खस्स हेउं मणुयस्स रागिणो । ते चेव थो पि कयाइ दुखं, न वीयरागस्स करेंति किंचि ।। १०० ।। एवमिन्द्रियार्थाश्च मनसोऽर्थाः, दुःखस्य हेतवो मनुजस्य रागिणः । ते चेव स्तोकमपि कदापि दुःखं, न वीतरागस्य कुर्वन्ति किञ्चित् ।। १०० ।।
संस्कृत
मूल :
न कामभोगा समयं उāति, न यावि भोगा विगइं उवेति । जे तप्पओसी य परिग्गही य, सो तेसु मोहा विगइं उवेइ ।। १०१ ।। न काम-भोगाः समतामुपयान्ति, न चापि भोगा विकृतिमुपयान्ति । यस्तत्प्रद्वेषी च परिग्रही च, स तेषु मोहाद् विकृतिमुपैति ।। १०१ ।।
संस्कृत:
मूल :
कोहं च माणं च तहेव मायं, लोहं दुगुच्छं अरई रइं च । हासं भयं सोगपुमित्थिवेयं, नपुंसवेयं विविहे य भावे ।। १०२ ।। क्रोधं च मानं च तथैव मायां, लोभं जुगुप्सामरतिं रतिं च । हास्यं भयं शोकं पुंस्त्रीवेदं, नपुंसकवेदं विविधांश्च भावान् ।। १०२ ।।
संस्कृत :
मूल :
आवज्जई एवमणेगरूवे, एवंविहे कामगुणेसु सत्तो । अन्ने य एयप्पभवे विसेसे, कारुण्णदीणे हिरिमे वइस्से ।। १०३ ।। आपद्यते एवमनेकरूपान्, एवंविधान् कामगुणेषु सक्तः । अन्यांश्चैतत्प्रभवान् विशेषान्, कारुण्यदीनो ह्रीमान् द्वेष्यः ।। १०३ ।।
संस्कृत :
मूल :
कप्पं न इच्छिज्ज सहायलिच्छू, पच्छाणुतावे ण तवप्पभावं । एवं वियारे अमियप्पयारे, आवज्जई इंदियचोरवस्से ।। १०४ ।। कल्पं नेच्छेत्साहाय्यलिप्सुः, पश्चादनुतापो न तपः प्रभावम् । एवं विकारानमितप्रकारान्, आपद्यते इन्द्रियचौरवश्यः । । १०४ ।।
संस्कृत:
६६६
उत्तराध्ययन सूत्र
