________________
मूल :
आलोयणाए णं भंते! जीवे किं जणयइ?। आलोयणाए णं माया-नियाण-मिच्छादसणसल्लाण मोक्खमग्गविग्घाणं अणंतसंसारबंधणाणं उद्धरणं करेइ । उज्जुभावं च जणयइ । उज्जुभावपडिवन्ने य णं जीवे अमाई इत्थीवेयनपुंसगवेयं च न बंधइ। पुवबद्धं च णं निज्जरेइ ।। ६ ।। आलोचनया भदन्त! जीवः किं जनयति?। आलोचनया मायानिदानमिथ्यादर्शनशल्यानां मोक्षमार्गविघ्नानामनन्तसंसारवर्द्धनानामुद्धरणं करोति। ऋजुभावं प्रतिपन्नश्च जीवोऽमायी स्त्रीवेदं नपुंसकवेदं च न बध्नाति । पूर्वबद्धं च निर्जरयति ।। ६ ।।
संस्कृत:
निंदणयाएणं भंते! जीवे किं जणयइ?। निंदणयाएणं पच्छाणुतावं जणयइ। पच्छाणुतावेणं विरज्जमाणे करणगुणसेढिं पडिवज्जइ। करणगुणसेढीपडिवने य णं अणगारे मोहणिज्जं कम्मं उग्घाएइ ।। ७ ।। निन्दनेन भदन्त! जीवः किं जनयति? | निन्दनया पश्चात्तापं जनयति । पश्चादनुतापेन विरज्यमानः करणगुणश्रेणिं प्रतिपद्यते । करणगणश्रेणिप्रतिपन्नश्चानगारो मोहनीयं कर्मोदघातयति ।।७।।
संस्कृत
५६०
उत्तराध्ययन सूत्र
