________________
वंतासी पुरिसो रायं!, न सो होइ पसंसिओ। माहणेण परिच्चत्तं, धणं आदाउमिच्छसि ।। ३८ ।। वान्ताशी पुरुषो राजन् !, न स भवति प्रशंसितः । ब्राह्मणेन परित्यक्तं, धन मादातुमिच्छसि ।। ३८ ।।
संस्कृत :
सव्यं जगं जइ तुहं, सव्वं वावि धणं भवे । सव्वं पि ते अपज्जत्तं, नेव ताणाय तं तव ।। ३६ ।। सर्वं जगत् यदि तव, सर्व वाऽपि धनं भवेत् । सर्व मपि ते ऽपर्याप्तं, नैव त्राणाय तत्तव ।। ३६ ।।
स्कृत
मरिहिसि रायं! जया तया वा, मणोरमे कामगुणे पहाय । एक्को हु धम्मो नरदेव! ताणं, न विज्जई अनमिहेह किंचि ।। ४० ।। मरिष्यसि राजन्! यदा तदा वा, मनोरमान् कामगुणान् प्रहाय । एकः खलु धर्मो नरदेव! त्राणं, न विद्यतेऽन्यमिहेह किंचित् ।। ४० ।।
संस्कत:
मूल
नाऽहं रमे पक्खिणि पंजरे वा, संताणछिना चरिस्सामि मोणं । अकिंचणा उज्जुकडा निरामिसा, परिग्गहारंभ-नियत्तदोसा ।। ४१ ।। नाऽहं रमे पक्षिणी पंजर इव, छिन्नसन्ताना चरिष्यामि मौनम् ।। अकिंचना ऋजुकृता निरामिषा, परिग्रहारम्भनिवृत्तदोषाः ।। ४१ ।।
संस्कृत
मूल :
दग्गिणा जहा रण, उज्झमाणेसु जंतुसु । अन्ने सत्ता पमोयंति, रागद्दोसवसंगया ।। ४२ ।। दवाग्निना यथाऽरण्ये, दह्यमानेषु जन्तुषु। अन्ये सत्त्वाः प्रमोदन्ते, राग-द्वेष वशंगताः । । ४२ ।।
संस्कृत :
मूल:
एवमेव वयं मूढा, कामभोगेसु मुच्छिया । डज्झमाणं न बुज्झामो, रागद्दोसऽग्गिणा जगं ।। ४३ ।। एवमेव वयं मूढाः, कामभोगेषु मूच्छिताः। दह्यमानं न वुध्यामहे, राग द्वेषाग्निना जगत् ।। ४३ ।।
उत्तराध्ययन सूत्र
२४८
