________________
मूल :
चिच्चा णं धणं च भारियं, पब्बइओ हि सि अणगारियं । मा वंतं पुणो वि आविए, समयं गोयम! मा पमायए ।। २६ ।। त्यक्त्वा खलु धनं च भार्यां, प्रव्रजितोह्यस्यनगारिताम् । मा वान्तं पुनरप्यापिब, समयं गौतम! मा प्रमादीः ।। २६ ।।
संस्कृत :
मूल :
अवउज्झिय मित्तबन्धवं, विउलं चेव धणोहसंचयं । मा तं बिइयं गवेसए, समयं गोयम! मा पमायए ।। ३० ।। अपोह्य मित्रबान्धवं, विपुलं चैव धनौघसंचयम् । मा तद् द्वितीयं गवेषय, समयं गौतम! मा प्रमादीः ।। ३० ।।
संस्कृत :
मूल:
न हु जिणे अज्ज दिस्सई, बहुमए दिस्सइ मग्गदेसिए । संपइ नेयाउए पहे, समयं गोयम! मा पमायए ।। ३१ ।। न हु जिनोऽद्य दृश्यते, बहुमतो हु दृश्यते मार्गदेशितः । सम्प्रति नैय्यायिके पथि, समयं गौतम! मा प्रमादीः ।। ३१ ।।
संस्कृत :
मूल :
अवसोहिय कंटगापहं, ओइण्णोऽसि पहं महालयं । गच्छसि मग्गं विसोहिया, समयं गोयम! मा पमायए ।। ३२ ।। अवशोध्य कंटकपथं, अवतीर्णोऽसि पन्थानं महालयं । गच्छसि मार्ग विशोध्य, समयं गौतम! मा प्रमादीः ।। ३२ ।
संस्कृत :
मूल :
अबले जह भारवाहए, मा मग्गे विसमेऽवगाहिया । पच्छा पच्छाणुतावए, समयं गोयम! मा पमायए ।। ३३ ।। अबलो यथा भारवाहकः, मा मार्ग विषममवगाह्य । पश्चात्पश्चादनुतापकः, समयं गौतम! मा प्रमादीः ।। ३३ ।।
संस्कृत :
१६६
उत्तराध्ययन सूत्र
