________________
मूल :
आमोसे लोमहारे य, गंठिभेए य तक्करे । नगरस्स खेमं काऊणं, तओ गच्छसि खत्तिया! ।। २८ ।। आमोषान् लोमहरान्, ग्रंथिभेदांश्च तस्करान् । नगरस्य क्षेमं कृत्वा, ततो गच्छ क्षत्रिय! ।। २८ ।।
संस्कृत :
मूल :
एयमट्टं निसामित्ता, हेउकारणचोइओ। तओ नमी रायरिसी, देविंदं इणमब्बवी ।। २६ ।। एतमां निशम्य, हे तु कारणचो दितः ।। ततो नमी राजर्षिः, देवेन्द्रमिदमब्रवीत् ।। २६ ।।
संस्कृत :
मूल :
असई तु मणुस्सेहिं, मिच्छादंडो पजुञ्जई। अकारिणोऽत्थ बझंति, मुच्चई कारओ जणो ।। ३० ।। असकृत्तु मनुष्यैः, मिथ्यादण्डः प्रयुज्यते । अकारिणोऽत्र बध्यन्ते, मुच्यते कारको जनः ।। ३० ।।
संस्कृत :
एयमट निसामित्ता, हेउकारणचोइओ। तओ नमिं रायरिसिं, देविंदो इणमब्बवी ।। ३१ ।। एतमर्थं निशम्य, हेतुकारणचोदितः । ततो नमिं राजर्षिं, देवेन्द्र इदमब्रवीत् ।। ३१ ।।
संस्कृत :
मूल :
जे केइ पत्थिवा तुझं, नानमन्ति नराहिवा । वसे ते ठावइत्ताणं, तओ गच्छसि खत्तिया! ।। ३२ ।। ये केचन पार्थिवास्तुभ्यं, न नमन्ति नराधिप!। वशे तान्स्थापयित्वा, ततो गच्छ क्षत्रिय! ।। ३२ ।।
संस्कृत :
मूल :
संस्कृत :
एयमट्टं निसामित्ता, हेउकारणचोइओ । तओ नमी रायरिसी, देविंदं इणमब्बवी ।। ३३ ।। एतमर्थं निशम्य, हेतु कारणचो दितः । ततो नमी राजर्षिः, देवेन्द्र मिदमब्रवीत् ।। ३३ ।।
उत्तराध्ययन सूत्र
१३८