________________
सुया मे नरए ठाणा, असीलाणं च जा गई। बालाणं कूरकम्माणं, पगाढा जत्थ वेयणा ।। १२ ।। श्रुतानि मया नरकस्थानानि, अशीलानां च या गतिः । बालानां क्रूर-कर्मणाम्, प्रगाढा यत्र वेदना ।। १२ ।।
संस्कृत :
मूल :
तत्थोववाइयं ठाणं, जहा मेयमणुस्सुयं । आहाकम्मेहिं गच्छन्तो, सो पच्छा परितप्पई ।। १३ ।। तत्रौपपातिकं स्थानं, यथा मयानु श्रुतम् । यथाकर्मभिर्गच्छन्, सः पश्चात् परितप्यते ।। १३ ।।
संस्कृत :
मूल :
जहा सागडिओ जाणं, समं हिच्चा महापहं । विसमं मग्गमोइण्णो, अक्खे भग्गम्मि सोयई ।। १४ ।। यथा शाकटिको जानन्, समं हित्वा महापथम् । विषमं मार्गमुत्तीर्णः, अक्षे भग्ने शोचति ।। १४ ।।
संस्कृत :
मूल :
एवं धम्मं विउक्कम्म, अहम्मं पडिवज्जिया। बाले मच्चुमुहं पत्ते, अक्खे भग्गे व सोयइ ।। १५ ।। एवं धर्म व्युत्क्रम्य, अधर्म प्रतिपद्य । बालो मृत्युमुखं प्राप्तः, अक्षे भग्न इव शोचति ।। १५ ।।
संस्कृत :
मूल :
तओ से मरणंतम्मि, बाले संतस्सई भया । अकाममरणं मरई, धुत्तेव कलिणा जिए।। १६ ।। ततः स मरणान्ते, बालः संत्रस्यति भयात् । अकाममरणं म्रियते, धूर्त इव कलिना जितः ।। १६ ।।
संस्कृत :
मूल :
एयं अकाममरणं, बालाणं तु पवेइयं । इत्तो सकाममरणं, पण्डियाणं सुणेह मे।। १७ ।। एतदकाममरणं, बालानां तु प्रवेदितम् । इतः सकाममरणं, पण्डितानां श्रृणुत मे ।। १७ ।।
संस्कृत :
७६
उत्तराध्ययन सूत्र
