________________
मूल :
हत्थागया इमे कामा, कालिया जे अणागया। को जाणइ परे लोए? अत्थि वा नत्थि वा पुणो ।। ६ ।। हस्तागता इमे कामाः, कालिका येऽनागताः। को जानाति परो लोकः? अस्ति वा नास्ति वा पुनः ।।६।।
संस्कृत :
मूल :
जणेण सद्धिं होक्खामि, इइ बाले पगब्भई । काम-भोगाणुराएणं, केसं संपडिवज्जई ।। ७ ।। जनेन सार्धं भविष्यामि, इति बालः प्रगल्भते ।। काम-भोगानुरागेण, क्लेशं सम्प्रतिपद्यते ।। ७ ।।
संस्कृत:
मूल :
तओ से दण्डं समारभई, तसेसु थावरेसु य। अट्ठाए व अणट्ठाए, भूयगामं विहिंसई ।। ८ ।। ततः स दण्डं समारभते, त्रसेसु स्थावरेषु च । अर्थाय चानार्थाय, भूतग्रामं विहिनस्ति ।। ८ ।।
संस्कृत :
मूल :
हिंसे बाले मुसावाई, माइल्ले पिसुणे सढे । भुंजमाणे सुरं मंसं, सेयमेयं ति मन्नई ।। ६ ।। हिंस्रो बालो मृषावादी, मायी च पिशुनः शठः । भुजानः सुरां मांसं, श्रेय एतदिति मन्यते ।। ६ ।।
संस्कृत :
मूल:
कायसा वयसा मत्ते, वित्ते गिद्धे य इत्थिसु। दुहओ मलं संचिणइ, सिसुणागो व्व मट्टियं ।। १०।। कायेन वचसा मत्तः, वित्तो गृद्धश्च स्त्रीषु । द्विधा मलं संचिनोति, शिशुनाग इव मृत्तिकाम् ।। १०।।
संस्कृत :
मूल :
तओ पुट्ठो आयंकेणं, गिलाणो परितप्पई । पभीओ परलोगस्स, कम्माणुप्पेहि अप्पणो ।। ११ ।। ततः स्पृष्टः आतंकेन, ग्लानः परितप्यते । प्रभीतः परलोकात्, कर्मानुप्रेक्षी आत्मनः ।। ११ ।।
संस्कृत:
७४
उत्तराध्ययन सूत्र