________________
સાધનાનાં ચાર ચરણો સાધક આ રીતે પ્રભુને ઓઢવા ચાહે છે; એકાદ સેન્ટીમીટર પણ પોતાના અસ્તિત્વનો હિસ્સો પ્રભુની બહાર ન હોય એ રીતે.
પ્રભુને, પ્રભુની આજ્ઞાને પૂરેપૂરી ઓઢવી છે. પછી પરમાં ક્યાંથી જવાશે ?
સાધક સતત સ્પર્શતો હોય પ્રભુને. અને શ્વસતો હોય પણ પ્રભુને. હિંદુ ગુરુએ વાચનામાં કહ્યું : તમે નદીને ઊતરો ત્યારે પાણીને સ્પર્શતા ન હો એ સાવધાની જરૂરી છે.
શિષ્યો સમજી ગયા કે ગુરુ શું કહેવા માગે છે. ઘટનાની નદીથી અણસ્પર્શાયેલા રહેવાની આ વાત હતી. થોડાક મહેમાનો આવેલા, તેઓ આ વાત સમજ્યા નહિ. એમને થયું કે ભાઈ, ગુરુ મહારાજ તો આકાશમાં ઊડી શકે તેવી લબ્ધિવાળા હશે. એથી તેઓ નદી ઊતરે તોય પાણીનો સ્પર્શ ન થાય.
બીજા જ દિવસે ગુરુને ક્યાંક બહાર જવાનું થયું. આશ્રમ નદીને કાંઠે હતો. મહેમાનોએ વિચાર્યું કે જોઈએ, ગુરુ મહારાજ શી રીતે નદી ઊતરે છે. સામાન્ય મનુષ્ય ઊતરે તે રીતે જ ગુરુ નદીને પેલે પાર ગયા. મહેમાનો વિચારમાં પડી ગયા.
બપોરે ગુરુએ એ સંદર્ભમાં કહેલું : નદી ઊતરાઈ ત્યારે પાણી કદાચ મારા પગને સ્પર્યું હશે. પણ હું તો માત્ર ને માત્ર પ્રભુને જ સ્પર્શતો હતો.
પ્રભુને સ્પર્શે સાધક. પરનો સ્પર્શ એને શી રીતે થઈ શકે ?
૨ ૬
સાધનાપથ
