________________
પ્રશમરસની અનુભૂતિ અહીં પણ, સ્વમાં જવાની પ્રક્રિયા સિવાયની બધી જ, વિભાવની ઉપાધિઓથી મન હટી જાય છે અને અનંત ગુણમયી સ્વસત્તાને પામવા માટે સમ્યગ્દર્શન, સમ્યજ્ઞાન, સમ્યક્રચારિત્ર રૂપ માર્ગ તરફ પ્રયાણ થાય છે.
સ્વરૂપની યાદ.. કેટલી તો મધમીઠી છે એ !
એ યાદ આવતાં પર તરફ જે ક્ષણે ક્ષણે જવાતું હતું, તે બંધ થયું. સકલ વિભાવ ઉપાધિ થકી મન ઓસર્યો હો લાલ.'
અહીં મન શબ્દ બહુ જ સટીક રીતે આવ્યો છે. મનમાંથી બધા જ વિભાવો ખરી પડ્યા. સમાધિ-શતકે સાધક માટે મૂકેલ સરસ વિશેષણ યાદ આવે : “જો ખિનુ ગલિત વિભાવ.”
આવો જ સરસ પ્રસંગ પરમપાવન ઉત્તરાધ્યયન સૂત્રના મૃગાપુત્રીય અધ્યયનમાં આવે છે. મૃગાપુત્ર સંસારને ત્યાગીને દીક્ષા લેવા જઈ રહ્યા છે ત્યારે સૂત્રકાર મહર્ષિ કહે છે : પુર્વ વ પડે તi, નિખિતાબ નાગો / કપડા પર પડેલી ધૂળને ખંખેરીને કોઈ ચાલી નીકળે તેમ મૃગાપુત્ર ચાલી નીકળ્યા.
સ્વભાવની દુનિયા ગમી : વિભાવો છૂટ્યા.
પ્રારંભિક સાધકે એક સાવધાની રાખવી જરૂરી છે. વિભાવો ખટક્યા, થોડી વાર ગયા; પાછા આવી જશે.
તો શું કરવું?
આચારાંગ સૂત્રમાં પ્રભુએ આ માટે સરસ સાધના આપી છે : “ફિત્તેહા, બાવતિ, પસ મળત્તિ પવૃતિ...” પ્રભુ મજાની વાત
સાધનાપથ
૧૫
