________________
સાત ડગલે મોક્ષ શુદ્ધમાં જવા માટે નિર્વિકલ્પ ભાવને ઘૂંટવો પડશે. તો દશ મિનિટ માત્ર દ્રષ્ટાભાવમાં રહેવું છે. વિચાર આવી જાય તો એને પણ જોવો છે.
આવી બેઠકો દિવસમાં બે-ચાર વાર કરી શકાય. એ પછી સમયગાળા પર પણ એને લંબાવી પણ શકાય.
ચોથું ચરણ ભાષા સમિતિ.
શબ્દો એ રીતે વપરાય કે એ શબ્દો સ્વની ભીતર ઊતરવા માટે માધ્યમ બને. સાધકની પ્રજ્ઞા એ જોયા કરશે કે પોતાના દ્વારા બોલાતા શબ્દો સાધનામાં અવરોધ રૂપ તો નથી બનતા ને ?
પ્રભુના પ્યારા શબ્દો કોઈ સાધક બોલતો હોય, બોલતી વખતે લાગે કે શ્રોતાઓ ભાવવિભોર બનીને સાંભળી રહ્યા છે અને શબ્દોની અસરથી લોકો પ્રભાવિત થઈ રહ્યા છે અને એ વખતે સાધકને અહંકાર ઊછળી આવે તો....? તો એણે ત્યાં જ બોલતાં અટકી જવું જોઈએ.
શબ્દો પર ભણી લઈ જનારા ન જ જોઈએ. ભાષા સમિતિ સાધકને સ્વભણી લઈ જાય છે.
પાંચમું ચરણ કાયગુપ્તિ.
સાધકની કાયા સધાયેલી હોય. સાધકની કાયા એના પોતાના નિયત્રણમાં રહે.
એક સાધક એકવાર મુહપત્તિ વડે ખભાને પૂંજતો હતો. કો’કે પૂછ્યું : વિના કારણે કેમ ખભાને પૂજો છો? સાધકે કહ્યું: પાંચ મિનિટ પહેલાં એક માખી મારા ખભા પર બેઠેલી. મારાથી સહસા તેને ઉડાડવા માટે હાથ મુકાઈ ગયો. હાથે એ રીતે ઊચકાવું નહોતું જોઈતું. અત્યારે આ જવાની
સાધનાપથ
