________________
સાત ડગલે મોક્ષ
ભરાવા લાગી. રકાબી ભરાઈ ગયા પછીય ગુરુ ચા રેડવા લાગ્યા, પર રેલાવા લાગી.
જે જાજમ
સાધક કહે : ગુરુજી, ગુરુજી ! હવે તો ચા જાજમ પર ઢળે છે. ગુરુએ કહ્યું : તું સમજ્યો ? કપ-રકાબી ભરાયા પછી ચા નાખો તો એ ક્યાં જાય ? તેમ તારું હૃદય કચરાથી – અહંકારથી ભરાયેલું છે. હું સાધના મૂકું ક્યાં ?
બીજું ચરણ : નિષ્કામ દશા.
કામના હોય માત્ર સ્વને પામવાની. અને એ કામનામાં બીજી બધી પર સંબંધી કામનાઓ વહી જાય.
એના માટેની પ્રાયોગિક વિધિ આવી છે : સ્વની દુનિયાનો આછેરો આનન્દ પણ એકવાર સ્પર્શી જશે તો પરની દુનિયા છૂટી જશે.
કેવી મઝા !
ત્રીજું ચરણ : મનઃસ્થિરતા. મનોગુપ્તિ.
મન શુભમાં જ રહે. અને શુદ્ધમાં જવાની કોશીશ ચાલુ હોય. શુભની તળેટી. શુદ્ધનું શિખર.
પ્રભુએ શુભ માટે એટલું બધું આપણને આપ્યું છે કે આપણું મન અશુભમાં જાય જ કેમ ? સ્વાધ્યાય, પ્રભુભક્તિ, વૈયાવચ્ચ, કેટલા બધા મઝાના શુભના આયામો પ્રભુએ આપ્યા છે ! સ્વાધ્યાયમાં પણ કેટલા ગ્રન્થો ! ફાઈવસ્ટાર હોટેલની થાળી....! હવે લારી-ગલ્લે કોણ જશે ?
શુભને ઘૂંટવાનું અને શુદ્ધમાં જવાનું. શુદ્ધમાં જવાનો એક નાનકડો અભિગમ આપું : માત્ર પંદર મિનિટનો. પહેલી પાંચ મિનિટ, ‘તિત્શયરા મે પસીમંતુ' જેવું કોઈ પદ ઘૂંટી દશ મિનિટ શુદ્ધમાં જવાની કોશીશ કરવી છે.
સાધનાપથ
૪
