________________
સાત ડગલે મોક્ષ
ક્રિયા દ્વારા હાથને હું શિક્ષા આપી રહ્યો છું કે હવેથી સહસા ઊંચકાવાનું
નથી.
આ અભ્યાસ કાયાને સાધી આપશે.
છઠ્ઠું ચરણ : પરની આશાથી મુક્ત હોવું. નિરપેક્ષ દશા. ભક્ત કવિ કહે છે : ‘આશા ઓરન કી ક્યા કીજે ?’
ભક્ત પાસે એક મઝાનો સાધનાક્રમ છે. એ પ્રભુ અને સદ્ગુરુ પર સંપૂર્ણતયા આશ્રિત બની બીજાની અપેક્ષાથી મુક્ત બને છે. એ તો ગાશે : ‘દેશો તો તુમ હી ભલો, બીજો તો નવિ જાચું રે....’ પ્રભુ ! તું આપશે એ જ હું તારી પાસેથી લઈશ. બીજાની પાસે હું હાથ લાંબો નહિ જ કરું.
યાદ આવે છે ભક્ત રાવણ. અષ્ટાપદ પર્વત પર તેઓ પ્રભુની ભક્તિ કરે છે. તેમની ભક્તિની તન્મયતાથી પ્રસન્ન થયેલ ધરણેન્દ્ર પાછળથી રાવણને કહે છે : માગો, માગો ! માગો તે આપું.... તમારી ભક્તિથી હું પ્રસન્ન થયો છું.
મહામના રાવણ કહે છે : આવા પ્રભુ મળ્યા પછી, બીજા કોઈની પાસે હું હાથ કેમ લંબાવી શકું ?
કેવી નિરપેક્ષ દશા !
આ છ ચરણોને સાધક ઘૂંટે તો એને જીવન્મુક્તિ મળી રહે.
અને આ સ્તવનાની સાત કડીઓ ઘૂંટાય એટલે મોક્ષ. ‘હવે સંપૂરણ
સિદ્ધિ તણી શી વા૨ છે ?’
દ
કેવી રીતે કડીઓને ઘૂંટીશું ?
સાધનાપથ
