________________
४६
मोक्षमाळा-पुस्तक बीजुं.. शिक्षापाठ ३२ विनयवडे तत्वनी सिद्धि छे.
राजगृही नगरीनां राज्यासनपर ज्यारे श्रेणिक राजा विराजमान हता, त्यारे ते नगरीमा एक चंडाळ रहेतो हतो. एक वखते ए चंडाळनी स्त्रीने गर्भ रह्यो. त्यारे तेने केरी खावानी इच्छा उत्पन्न थइ. तेणे ते लावी आपवा चंडाळने कह्यं. चंडाळे कडं: आकेरीनो वखत नथी, एटले मारो उपाय नथी. नहि तो हुं गमे तेटले उंचे होय त्यांथी मारी विद्यानां पळवडे करीने लावी तारी इच्छा सिद्ध करूं. चंडाळणीए कह्यु: राजानी महाराणीना बागमां एक अकालिक केरी आपनार आंबो के. तेपर अत्यारे केरीओ लची रही हशे, माटे त्यां जइने ए केरी लावो. पोतानी स्त्रीनी इच्छा पुरी पाडवा चंडाळ ते बागमां गयो. गुप्त रीते आंबा समीप जई मंत्र भणीने तेने नमाव्यो, अने केरी लीधी. बीजा मंत्रवडे करीनं तेने हतो एम करी दीधो. पछी ते घेर आव्यो अने तेनी स्त्रीनी इच्छा माटे निरंतर ते चंडाळ विद्याबले त्यांथी केरी लाववा लाग्यो. एक दिवसे फरतां फरतां माळीनी द्रष्टि आंबा भणी गई. केरीओनी चोरी थयेली जोईने तेणे श्रेणिकराजाना आगळ नम्रतापूर्वक जइने कपु. श्रेणिकनी आज्ञाथी अभयकुमार नामना बुद्धिशाळी प्रधाने युक्तिवडे ते चंडाळने शोध काढ्यो. तेने पोताना आगळ तेडावी पूछयुः एटलां बधां माणमो बागमां रहे छे छनां तुं केवी रीते चढीने ए केरी लई गयो के ए वात कळवामां पण न आवी ? चंडाळे कहूं: आप मारो अपराध क्षमा करजो. हुं साचुं बोली जउं छु के मारी पासे एक विद्या छे, तेना योगथी हुँ ए केरीओ लइ शक्यो. अभयकुमारे कर्यु: माराथी क्षमा न थइ शके, परंतु महाराजा श्रेणिकने ए विद्या तुं आप तो तेओने एवी विद्या लेवानो अभिलाष होवाथी तारा उपकारना वदलामां हुं अपराध क्षमा
