________________
३८
मोक्षमाळा-पुस्तक बीजं. कहेवाय छे ते कईक हास्ययुक छे खरं; परंतु एमांथी उत्तम शिक्षा मळी शके तेम छ; एटले अहीं कही जउं . कच्छना कोई गाममा श्रावकधर्म पाळता रायशी, देवशी अने खेतशी; एम त्रण नामधारी
ओशवाळ रहेता हता. नियमित रीते तेओ संध्याकाळे, अने परो. ढिये प्रतिक्रमण करता हता. परोढिये रायशी अने संध्याकाळे देवशी प्रतिक्रमण करावता हता. रात्रि संबंधी प्रतिक्रमण रायशी करावतो, अने संबंधे 'रायगी पडिक्कमणुंठायमि' एम तेने बोलावq पडतुं तेमज 'देवशीने देवशी पडिक्कमणुंठायमि' एम संबंध होवाथी बोलावq पडतुं. योगानुयोगे घणाना आग्रहथी एक दिवस संध्याकाळे खेतशीने बोलाववा बेसार्यो. खेतशीए ज्यां 'देवशी पडिक्कम[ठायमि' एम आव्यु, त्यां 'खेतशी पडिक्कमjठायमि' ए वाक्यो लगावी दीधां! ए सांभळी बधा हास्यग्रस्त थया अने पूछयुं आमकां ? खेतशी बोल्योः वळी आम ते केम ? त्यां उत्तर मळ्यो के 'खेतशी पडिकमणुं ठायमि' एम तमे केम बोलो छो? खेतशीए कहूं: गरीब छु एटले माझं नाम आव्यु त्यां पाधरी तकरार लइ बेटा, पण रायशी अने देवशी माटे तो कोइ दिवस कोइ बोलता नथी. ए बने केम 'रायशी पडिक्कमणुं गयमि' अने 'देवशी पडिक मणुं ठायमि' एम कहे छ ? तो पछी हुँ 'खेतशी पडिक्कमणुं ठायमि ' एम कां न कहुं ? एनी भद्रिकताए तो वधाने विनोद उपजाव्यो. पछी अर्थनी कारणसहित समजण पाडी एटले खेतशी पोताना मुखपाठी प्रतिक्रमणथी शरमायो. - आ तो एक सामान्य वात छे, परंतु अर्थनी खुबी न्यारी छे. तत्वज्ञ तेपर बहु विचार करी शके. बाकी तो गोळ गळ्योज लागे तेम निग्रंथवचनामृतो पण सत्फळज आपे. अहो ! पण मर्म पामवानी वातनी तो बलीहारीज छे !
