________________
जिनेश्वरनी भक्ति भाग १०
१७
शिक्षापाठ १३ जिनेश्वर नी भक्ति भाग १,
100
जिज्ञासु - विचक्षण सत्य ! कोइ श करनी, कोइ ब्रह्मानी, कोई विशुनी, कोई अग्निनी, कोई भवानीनी, कोई पेगम्बरनी अने कोई क्राइस्टनी भक्ति करे छे. एओ भक्ति करीने शुं आशा राखता हशे ? सत्य - प्रिय जिज्ञासु, ते भाविक मोक्ष मेळववानी परम आशाथी ए देवोने भजे छे.
जिज्ञासु - कहो तमारुं मत छे ?
त्यारे, एथी ते
उत्तम गति पामे एम
सत्य- एओनी भक्तिवडे तेओ मोन पामे एम हुं कही शकतो नथी. जेओने ते परमेश्वर कहे छे तेअ कई मोक्षने पाम्या नथी; तो पछा उपासकने ए मोक्ष क्यांथी आपे ? शंकर वगेरे कर्मक्षय करी शक्या नथी अने दूषणसहीत छे. एथी ते पूजवा योग्य नथी. जिज्ञासु-ए दूषणो कयां कयां ते कहो.
सत्य-अज्ञान, निद्रा, मिथ्यात्व, राग, द्वेष, अविरति, भय, शोक, जुगुप्सा, दानांतराय, लाभांतरान, वीर्यातराय अने उपभोगांतराय, काम, हास्य, रति अने अनि ए अढार दूषणमांनुं एक दूषण होय तोपण ते अपूज्य छे. एक समर्थ पंडिते पण कयुं छे के परमेश्वर छउं एम मिथ्या रीते मनावन रा पुरुषो पोते पोताने ठगे छे कारण, पडखामां स्त्री होवाथी तेओ विषयी ठरे छे; शस्त्र धारण करेलां होवाथी द्वेषी ठरे छे. जपमाळा धारण कर्याथी तेओनुं चित्त व्यग्र छे एम सूचवे छे. मारे शरणे आव, हुं सर्व पाप हरी लडं एम कहेनारा अभिमानी अने नास्तिक ठरे छे. आम छे तो पछी बीजाने तेओ केम तारी शके ? वळी वेटलाक अवतार लेवारुपे परमेश्वर कहेवरावे छे तो त्यां तेओने अमुक कर्मनुं भोगवनुं बाकी छेएम सिद्ध थाय छे,
