________________
मोक्षमाळा-पुस्तक बीजु. मारो पिता रहेतो हतो. हे महाराजा! योवन वयना प्रथम भागमा मारी आंखो अति वेदनाथी घेराइ, आखे शरीरे अग्नि बळवा मंड्यो. शस्त्रथी पण अतिशय तीक्ष्ण ते रोग वैरीनी पेठे मारापर कोपायमान थयो. मारुं मस्तक ते आंखनी असह्य वेदनाथी दुःखवा लाग्युं. वज्रना प्रहार जेवी, बीजाने पण रौद्रमय उपजावनारी एवी ते दारुण वेदनाथी हुं अत्यंत शोकमां हतो. संख्याबंध वैद्यकशास्त्रनिपूण वैद्यराजो मारी ते वेदनानो नाश करवा माटे आव्या अने तेमणे अनेक औषध उपचार कर्या पण ते वृथा गया. ए महा निपूण गणाता वैद्यराजो मने ते दरदथी मुक्त करी शक्या नहि एज हे राजा! मारुं अनाथपणं हतुं. मारी आंखनी वेदना टाळवाने माटे मारा पिताए सर्व धन आपवा मांडयु; पण तेथी करीने मारी ते वेदना टळी नहि. हे राजा ! एज माझं अनाथपणुं हतुं. मारी माता पुत्रने शोके करीने अति दुःखार्त्त थई; परंतु ते पण मने दरदथी मुकावी शकी नहि, एज हे राजा ! माझं अनाथपणुं हतुं. एक पेटथी जन्मेला मारा ज्येष्ट अने कनिष्ठ भाइओ पोताथी बनतो परिश्रम करी चूक्या पण मागे ते वेदना टळी नहि, हे राजा! एज मारं अनाथपणुं हतुं. एक पेटथी जन्मेली मारी ज्येष्टा अने कनिष्ठा भगनीओथी मारुं ते दुःख रव्यु नहि, हे महाराजा ! एज मारं अनाथपणुं हतुं. मारी स्त्री जे पतिव्रता, मारापर अनुरक्त अने प्रेमवंती हती, ते आंसु भरी मार हैयुं पलाळती हती. तेणे अन्न पाणी आप्या छतां अने नाना प्रकारनां अंघोलण, चुवादिक सुगंधि पदार्थ, तेमज अनेक प्रकारन फुल चंदनादिकनां जाणिता अजाणिता विलेपन कर्या छतां, ते विलेपनथी मारो रोग शमावी न शक्यो. क्षण पण अळगी रहेती नहोती, एवी ते स्त्री पण मारा रोगने टाळी न शकी, एज हे महाराजा! मारुं अनाथपणुं हतुं. एम कोइना प्रेमथी, कोइना औषधथी, कोइना विलापथी के कोइना परिश्रमथी
