________________
७२
मोक्षमाळा-पुस्तक बीजु. पुरपति पण माथे, पीडवाने ताकी रह्यो, पेट तणी वेठ पण, शके न पुराइने पितृ अने परणी ते, मचावे अनेक धंध, पुत्र, पुत्री भाखे खाउँ खाउं दुःखदाइने अरे राज्यचंद्र तोय जीव झावा दावा करे, जंजाळ छंडाय नहीं तजी तृशनाइने.
W
थइ क्षीण नाडी अवाचक जेवो रह्यो पडी, जीवन दीपक पाम्यो केवळ झंखाइने छेल्ली इसे पडयो भाळी भाइए त्यां एम भाख्युं, इवे टाढी माटी थाय तो तो ठीक भाइने हाथने हलावी त्यां तो खीजी बुढे सूचव्यु ए, बोल्या विना बेश बाळ तारी चतुराइने ! अरे राज्यचंद्र देखो देखो आशापाश केवो ? जतां गइ नहि डोशे ममता मराइने !
शिक्षापाठ ५० प्रमाद.
धर्मनी अनादरता, उन्माद, आळस, कषाय ए सघळां प्रमादनां लक्षण छे.
भगवाने उत्तराध्ययन सूत्रमा गौतमने कह्यु के, हे गौतम! मनुष्यनुं आयुष्य डाभनी अणीपर पडेला जळना बिंदु जेई छे. जेम ते बिंदुने पडतां वार लागती नथी तेम आ मनुष्यायु जतां वार लागती नथी. ए बोधनी काव्यमां चोथी कडी स्मरणमा अवश्य राखवा जेवी छ: 'समयंगोयम मापमाए'-एपवित्र पाक्यना
