________________
७०
मोक्षमाळा-पुस्तक बीजं. वमांज वखत चाल्यो जशे भने विद्याभ्यास पण धर्यो रहेशे, माटे पांच महोर हमणां तो लई रवी पछीनी वात पछो. अरे! पांच महोरनीए हमणां कंइ जरुर सथी; मात्र बे मासा सोनुं लेवा आव्यो हतो तेज मागी लेवू. आ तं: जीव बहु थई. तृष्णासमुद्रमां तें बहु गळकां खाधां. आखं राज्य मागतां पण तृष्णा छीपती नहोती. मात्र संतोष अने विवेकथी त घटाडी तो घटी. ए राजा जो चक्रवर्ति होत तो पछी हुँ एथी विशेष शुं मागी शकन ? अने विशेष ज्यां सुधी न मळत त्यांसुर्ध मारी तृष्णा समात पण नहि, ज्यां सुधी तृष्णा समात नहि त्या सुधी हुं सुखी पण न होत. एटलेथी ए मारी तृष्णा टळे नहि तो पछी बे मासाथी करीने क्याथी टळे ? एनो आत्मा सवळीए आवर। अने ते बोल्योः हवे मारे ए बेमासानुं पण कंइ काम नथी. बे मानाथी वधीने हुँ केटले सुधी पहोंच्यो ! सुख तो संतोषमांज छे. तृष्णा ए संसार वृक्षनुं बीज छे. एनो हे जीच, तारे शुं खप छे ? विद्य लेतां तुं विषयमां पडी गयो, विषयमां पडवाथी आ उपाधिमां पडयो, उपाधि वडे करीने अनंत तृष्णा समुद्रना तरंगमां तुं पडयो. एक उपाधिमांथी आ संसारमा एम अनंत उपाधि वेठवी पडे हे . एथी एनो त्याग करवो उचित छे. सत्य संतोष जेवू निरुपाधि सुख एके नथी. एम विचारतां विचारतां तृष्णा समाववाथी ते कपिलनां अनेक आवरण क्षय थयां. तेनुं अंतःकरण प्रफुल्लित उने बहु विवेकशील थयु. विवेकमां ने विवेकमां उत्तम ज्ञानवडे ते स्वात्मनो विचार करी शक्यो. अपूर्व श्रोणिए चढी ते कैवल्यज्ञान ने पाम्यो.
तृष्णा केवी कनिष्ठ वस्तु छे ! ज्ञानीओ एम कहे छे के तृष्णा आकाशना जेवी अनंत छे, निरंतर ते नवयौवन रहे छे. चाहना जेटलुं मळ्युं एटले चाहनाने वधारी दे छे. संतोष एज मात्र कल्पवृक्ष छे, अने एज मात्र मन वांच्छितता पूर्ण करे छे.
