________________
STATUS | શ્રી અષ્ટપ્રકારી પૂજાનો રાસ
કોકો જિનમંદિરને વિષે રહેલાં વિનયંધરને જોઈને યક્ષણી પોતાના સ્વામી એવા યક્ષરાજને , | કહેવા લાગી કે હે સ્વામીનું ! મારી એક વિનંતી સાંભળો. આ મંદિરમાં એક યુવાન પુરુષ જોવા જેવો છે. તેનું સુંદર રૂપ ચારે તરફ પ્રકાશ પ્રસારી રહ્યું છે. (૫)
વળી ગુણના સ્થાન રૂપ તે પુરુષ જિનેશ્વરની આગળ ધૂપપૂજા કરી રહ્યો છે. તે ધૂપની પરિમલથી આકર્ષાયેલી તે યક્ષણી પોતાના કંતને કહેવા લાગી કે – (૬)
હે સ્વામીનું ! જયાં સુધી ધૂપની પરિમલ પ્રસરી રહી છે. ત્યાં સુધી આપણે અહીં ! રહીયે ! પોતાની પ્રિયતમાના વચન સાંભળી યક્ષે પણ તે સ્થાને વિમાન સ્થિર કર્યું. (૭)
(રાગ : ગોડી પામી સુગુરુ પસાય રે, એ દેશી) ધૂપધરી ગુણધામ રે, આગે રહ્યો ધ્યાન ધરીને એકમનો એ; વિનયંધર શું રાગ રે, યુવતીનો જાણી યક્ષને મહાક્રોધ ઉપનો એ. ૧ યક્ષ થઈ યમ રૂપે રે, ભૂજંગ તણો ભારી રૂપ ધર્યો રોષે કરીએ; મણિધર મહા વિકરાલ રે, કાલો કાળશ્યો ફણાટોપ મસ્તક ધરીએ. ૨ વિનયંધરની પાસ રે, ઉરગ આવ્યો વહી ફેંકે ફૂફારવ કરે છે; લાંબી નાખે ફાળ રે, ક્રોધી કૃતાંતશ્યો રૂઠો એ જીવિત કરે છે. ૩ એહને ચલાવું આજરે, ઠામથકી સહી, મુજ મહિલા એહશું મોહીએ; વાંછે ભોગ સંજોગ રે, દુષ્ટ તે દોજીભો ચિત્તમાં ચિંતે એમ દ્રોહીએ. ૪ નાઠા સઘળા લોક રે, પન્નગ પેખીને વિનયંધર રહ્યો એકલો એ; મેરુશિખર પરે ધીર રે, ચલાવ્યો નહિ ચલે યક્ષ ચિત્તે ક્રોધાકુલોએ. ૫ બીજા બીહીના સર્વ રે, મુજને દેખીને એક પુરુષ પત્થર જિસ્યોએ; તજ્યો નહિ નિજ ઠામ રે, મૌન ધરી રહ્યો ભય દેખીને નવિ ખસ્યો એ. ૬ તો હું મહાબલવંત રે, દાઢસ્યું ડસી પ્રાણ હજું એ પુરુષના એ; ઈમ વિમાસી અંગ રે, હસ્યો દુષ્ટતે વ્યાલે કીધી વેદનાએ. ૭ જિમ વરસાલે વેલ રે, વીટે વૃક્ષને તિમ વિંટાળો તેહશું એ; મરડે અંગો અંગ રે, અસ્થિફરકડે તો પણ ન ચાલ્યો મજાશું. ૮ યક્ષ થયો પ્રત્યક્ષ રે, ધીરજ દેખીને આનંધો મન ઈમ ભણે રે; સાહસ ને સંયોગ રે, તૂક્યો તુજ પ્રતિ માગ માગ મુખ આપણો એ. ૯
