________________
आगम
(०५)
"भगवती- अंगसूत्र-५ (मूलं+वृत्तिः ) भाग-१ शतक [१], वर्ग , अंतर्-शतक H. उद्देशक [२], मूलं [२१-२२] + गाथा मुनि दीपरत्नसागरेण संकलित..आगमसूत्र-०५], अंगसूत्र-०५] "भगवती" मूलं एवं दानशेखरसूरि-रचिता वृत्ति:
प्रत
श्रीभग
सूत्रांक
ER उद्देशः
[२१-२२]
गाथा
HOREAD MADNANDER THEIRRIORRIORADDHAHADEIO
इति प्रथमशते प्रथमोद्देशकदुर्गपदविवरणं समाप्तम् ॥ अथ द्वितीय आरभ्यते
१ शतके 'जीवे णं भंते ! सयंकडं दुक्खं ति (सू० २१) स्वयंकृतं दुःखं, न परकृतं, वेदयतीति प्रश्नः, उत्तरं तु यदुदीर्णं तद्वेदयति, अनुदीर्णस्य कर्मणो वेदनमेव नास्ति, तत उदीर्ण वेदयति, नानुदीर्ण च, 'एवं जाव वेमाणिए' इत्यनेन चतुर्विंशतिदंडकः सूचितः, 'नेरइया णं भंते ! सर्यकर्ड दुक्ख'मित्यादि ।। अथायुःप्रधानत्वान्नारकादिव्यपदेशस्यायुराश्रित्य दंडकद्वयं, तत्र 'एगत्तपोहत्तिय'त्ति क्वचिद्वस्तुनि एकत्वबहुत्वार्थयोर्विशेषो दृष्टो, यथा सम्यक्त्वादेरेकं जीवमाश्रित्य पद्पष्टिः सागराणि साधिकानि स्थितिकालः प्रोक्तः, नानाजीवानाश्रित्य पुनः सर्वाद्धा, 'नेरइए.' इति व्यक्तं, 'महासरीरा य अप्पसरीर'त्ति तत्र जघन्यमल्पत्वमंगुलासंख्येयभागमात्रत्वं, उत्कृष्टं तु महत्वं पश्चधनु शतमानत्वं, एतच्च भवधारणीयवपुरपेक्षया, उत्तरवैक्रियापेक्षया वा जघन्यमंगुलसंख्यातभागमात्रत्वं इतरत्तु धनुःसहस्रमानत्वं, वपुर्वैषम्यामिधाने सति आहारोच्वासयोर्वेषम्यं सुखप्रतिपाद्यं स्यात् तेन आहारोच्छ्वासप्रश्नयोरुत्तरमाह-'तत्थ ण'मिति, तत्र ये महाशरीरास्ते बहुतरान् पुद्गलानाहारयन्ति, दृश्यते हि लोके बृहच्छरीरो बहूवाशी लघुशरीरबाल्पभोजी हस्तिशशकवन , इदं व्यव-11 हारत उक्तं, कोऽपि स्थूलवपुरल्पमश्नाति कोऽपि लघुवपुभूरि भुङ्क्ते (तथाविध)मनुष्यवत् , उस्ससंति उच्छासतया गृह्णन्ति | | निस्ससंति निःश्वासतया मुश्चन्ति, 'अभिक्खं'ति अभीक्ष्णं-पौनःपुन्येनेति, 'आहच्च'त्ति कदाचिदाहारयन्ति कदाचिन्न, |'नेरइया णं भंते ! सब्बे समकम्म'त्ति समकर्मसूत्रे 'पुब्बोववपणगा य पच्छोववण्णग'त्ति तत्र पूर्वोत्पन्नानामायुषस्तदन्यकर्मणां च बहुतरवेदनादल्पकर्मत्वं, पश्चादुत्पन्नानां च नारकाणामायुष्कादीनामल्पतराणां वेदितत्त्वान् महाकर्मत्वं, एतच्च
दीप अनुक्रम [२८-३०]
मानाAAMRITamnnaturtiuithali
अत्र शतक-१, उद्देषक: १ समाप्त:, अथ शतक-१ उद्देषक: २ आरब्धः
~34~